Το “μήνυμα” του Σπύρου Γιάνναρου για την εθελοντική αιμοδοσία

Όπως στα περισσότερα παιδιά έτσι και για εμένα, η πρώτη επαφή με τον αθλητισμό ήταν το ποδόσφαιρο. Μπάλα με τα παιδιά της γειτονιάς, αθλητική εφημερίδα ή ένα στοιχηματικό κουπόνι στο χέρι. Τα χρόνια πέρασαν και εν τέλει κατάφερα να κάνω επάγγελμα το παιδικό μου όνειρο. Καθοριστικό ήταν για εμένα το πέρασμα μου από τις εφημερίδες της πόλης μου, του Βόλου (Θεσσαλία, Ταχυδρόμο), στις οποίες μου ανατέθηκαν αρκετά θέματα ερασιτεχνικών αθλημάτων. Κάπως έτσι κατάφερα να βγάλω τις "παρωπίδες" και να διαπιστώσω ότι υπάρχουν πολλοί σπουδαίοι αθλητές, οι οποίοι ζουν στην αφάνεια, λόγω ελάχιστης έως και μηδαμινής προβολής του αθλήματος τους. Έχοντας γράψει αρκετά κωπηλατικά θέματα, ενθουσιάστηκα με το άθλημα αυτό. Στη συνέχεια, αποφάσισα να το δοκιμάσω και εγώ (ερασιτεχνικά βέβαια) και διαπίστωσα τη μαγεία που νιώθει ο κάθε αθλητής όταν πιάνει κουπί στα χέρια του. Κάπως έτσι, ο αδαής δημοσιογράφος έμαθε ότι οι κωπηλάτες δεν τραβούν κουπί πάνω σε κανό. Στην πορεία αγάπησε αυτό το υπέροχο άθλημα. Πλέον προσπαθεί μέσω του rowit να του δώσει την σημασία που αξίζει.