29/03/2024
Συνεντεύξεις - Αφιερώματα

Συνεχίζει ακάθεκτη την πορεία της η Αννέτα Κυρίδου

Μπορεί το 2019 να επιφύλαξε κάποια απρόοπτα στην Αννέτα Κυρίδου, παρ’ όλα αυτά δεν πτοήθηκε. Οι δυσκολίες ποτέ δεν την αποθάρρυναν, αντιθέτως την έκαναν πιο δυνατή. Εξάλλου, η έμπειρη κωπηλάτρια έχει μάθει να μάχεται σκληρά για την εκπλήρωση των αθλητικών της ονείρων. Σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, η Αν. Κυρίδου περιγράφει τη περσινή αγωνιστική σεζόν η οποία εκτυλίχτηκε λίγο απρόσμενα για την ίδια, καθώς και τα πλάνα της για τη νέα χρονιά. Μεταξύ άλλων, στέλνει ένα θετικό μήνυμα για τη πορεία της αδερφής της Μαρίας, στο δρόμο της προς το Τόκιο.

 

«Ο αθλητισμός ήταν στο αίμα μας»

Σχετικά με την πρώτη της επαφή με τη κωπηλασία, η Αννέτα Κυρίδου αναφέρει: «Από μικρή υπήρξα πολύ δραστήρια και εγώ και τα δυο μου αδέρφια. Παρ’ όλο που οι γονείς μας δεν έχουν καμία σχέση με τον αθλητισμό, ο αθλητισμός ήταν στο αίμα μας. Συνεπώς, δοκιμάζαμε το ένα σπορ μετά το άλλο. Έχω κάνει χορό, κολύμβηση, τένις, μπάσκετ και βόλεϊ. Η κωπηλασία με κέρδισε το 2010. Είναι αστείο το ότι, η μητέρα μου πάντα λάτρευε το άθλημα και γι’ αυτό ήθελε να ασχοληθώ με αυτό, όμως εγώ φοβόμουν τη θάλασσα. Όταν ξεκίνησα στο Ναυτικό Όμιλο Θεσσαλονίκης, οι προπονητές μου με έκαναν να καταλάβω το πόσο ενδιαφέρον άθλημα είναι. Από τη στιγμή που αποφάσισα να το δοκιμάσω μπήκα σχετικά γρήγορα σε αγωνιστικούς ρυθμούς. Επομένως, σε μικρό χρονικό διάστημα το αγάπησα».

” Εν ώρα δράσης με την 4η ολυμπιονίκη του Ρίο, Κατερίνα Νικολαΐδου

«Ένιωθα πολύ ενθουσιασμό και ζήλο»

Όσον αφορά το πως κύλησε η περσινή σεζόν, η πρωταθλήτρια του ΝΟΘ εξηγεί: «Το 2019 ήταν μια περίεργη χρονιά για εμένα. Ενώ ακολουθούσα την ολυμπιακή προετοιμασία, δεν υπήρχε εξ αρχής κάποιο συγκεκριμένο πλάνο, σχετικά με τα πληρώματα. Ύστερα από τo θετικό αποτέλεσμα που έφερα με τη Κατερίνα Νικολαΐδου στη Διεθνή Ρεγκάτα “The Memorial Paolo D’aloja” (χρυσό μετάλλιο στο διπλό σκιφ)  του Πιεντιλούκο, της Ιταλίας συνεχίσαμε να δουλεύουμε μαζί. Στη πορεία ακολούθησε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Λουκέρνης, στο οποίο λάβαμε την 6η θέση. Είχα μια έμπειρη συναθλήτρια στη βάρκα, επομένως ένιωθα πολύ ενθουσιασμό και ζήλο για μια πιθανή ολυμπιακή πρόκριση».

” Στο βάθρο των νικητριών της Σαρασότα, μαζί με τη Δήμητρα Τσαμοπούλου

«Είχαμε πολύ καλή χημεία με τη Δήμητρα»

Παρ’ όλα αυτά, το υπόλοιπο της σεζόν άφησε μια γλυκόπικρη γεύση στη πολύπειρη αθλήτρια, καθώς, όπως η ίδια εξηγεί: «Λίγο καιρό μετά, κλήθηκα να αγωνιστώ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κάτω των 23 χρονών της Σαρασότα, στο οποίο δοκιμάσαμε με τη Δήμητρα Τσαμοπούλου το διπλό σκιφ. Από τη πρώτη στιγμή που γίναμε πλήρωμα, δηλαδή από το 2017, είχαμε πολύ καλή χημεία. Παρ’ όλο που η Δήμητρα έλειψε για κάποιο χρονικό διάστημα στην Αμερική, δούλεψε σκληρά, επομένως μπόρεσε να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της διοργάνωσης. Οι χρόνοι μας ήταν πολύ καλοί και η θέληση μας ατσάλινη, συνεπώς το χρυσό μετάλλιο ακολούθησε. Από τη στιγμή που ο συνδυασμός στο διπλό ήταν γρηγορότερος με εμένα και τη Δήμητρα, ενώ η Κατερίνα αγωνιζόταν ήδη στο σκιφ, ο επικεφαλής προπονητής Τζάνι Ποστιλιόνε αποφάσισε να παραμείνει το πλήρωμα μας ως έχει».

 

 

«Ένιωσα τις θυσίες μου να πηγαίνουν χαμένες»

Ακολούθως,  η θεσσαλονικιά πρωταθλήτρια περιγράφει: «Δυστυχώς, τις τελευταίες μέρες πριν την αναχώρηση μας για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών- Γυναικών του Λιντς της Αυστρίας, όπου σφραγίστηκε ένας μεγάλος αριθμός προκρίσεων για τους Ολυμπιακούς του Τόκιο, η Δήμητρα εμφάνισε ένα πόνο στους πλευρικούς της μυς. Με την άφιξη μας λοιπόν στο Λιντς ο πόνος της έγινε ακόμη πιο έντονος (αργότερα διαπιστώθηκε ότι ήταν κάταγμα κοπώσεως). Δυστυχώς δεν μπόρεσε να αγωνιστεί. Εν τέλει, η Άσπα Χριστοδουλίδη, η οποία είναι νέο μέλος της εθνικής την αντικατέστησε. Όμως, η έλλειψη προετοιμασίας δεν έφερε αποτέλεσμα», και προσθέτει: «Τότε, είδα τις ελπίδες μου και τα όνειρα μου να σβήνουν. Θεωρώ ότι το ατυχές αυτό συμβάν ήταν η χειρότερη στιγμή της καριέρα μου, διότι ένιωσα τις θυσίες μου να πηγαίνουν χαμένες. Παρ’ όλα αυτά πιστεύω ότι μέσα από αυτές τις δυσκολίες παίρνω περισσότερη δύναμη για τη συνέχεια».

” Μαζί με την Άσπα Χριστοδουλίδη στο Παγκόσμιο του Λιντς

Πίσω στο σήμερα, η Αννέτα Κυρίδου συμπεράνει: «Από τη στιγμή που έχασα τη πρώτη και μεγαλύτερη ευκαιρία για την ολυμπιακή πρόκριση, θεώρησα ότι οι πιθανότητες στην ελαφριά κατηγορία θα είναι περισσότερες. Επομένως, πραγματοποίησα τη μετάβαση μου σε αυτή. Ωστόσο, δεν θα ήθελα να προβώ σε περισσότερες λεπτομέρειες επί του θέματος. Τις αποφάσεις τις παίρνει ο επικεφαλής προπονητής».

«Εμπνέομαι από ανθρώπους με αθλητική παιδεία»

Ύστερα, η Ελληνίδα πρωταθλήτρια διατυπώνει την εξής άποψη: «Όταν ξεκίνησα τη κωπηλασία μου άρεσε πολύ να παρακολουθώ στον όμιλο τις μεγαλύτερες συναθλήτριες μου, οι οποίες προπονούνταν για την εθνική. Εκείνη τη περίοδο, αποτελούσε πρότυπο γι’ εμένα η Κατερίνα Νικολαΐδου. Δεν την ήξερα προσωπικά, ωστόσο ήταν κάποιες χρονιές κατά τις οποίες κέρδιζε μετάλλια στην ελαφριά κατηγορία. Σήμερα, προτιμώ να παροτρύνομαι και να εμπνέομαι από αθλητές, οι οποίοι όχι μόνο έχουν πετύχει διακρίσεις, αλλά διακατέχονται και από τις αξίες της αθλητικής παιδείας».

 

 

«Χωρίς τη μητέρα μου, δεν θα είχα καταφέρει τόσα»

Σε δεύτερη φάση, η Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Κ23 στη διοργάνωση της Σαρασότα επισημαίνει: «Χωρίς την μητέρα μου δεν θα είχα καταφέρει τόσα πολλά. Με στήριξε και εξακολουθεί να με στηρίζει κάθε μέρα σε ότι στόχο και να βάλω. Υπάρχουν κάποια πράγματα απλά και καθημερινά, τα οποία δεν τα συνειδητοποιείς όταν είσαι μικρός. Όμως, όταν λείπεις για μεγάλα διαστήματα από το σπίτι και από τη φροντίδα της μητέρας σου, σου λείπουν όλο και περισσότερο. Εκτός αυτού, και ο όμιλος μου με στήριξε πολύ, από τη πρώτη κιόλας στιγμή. Ο κ. Γιάννης Χρυσόπουλος βρισκόταν  εξ αρχής στο πλευρό μου. Ήταν ο άνθρωπος ο οποίος με έκανε να πιστέψω στον εαυτό μου και στο τι μπορώ να καταφέρω. Αυτός ο άνθρωπος μου έχει προσφέρει πολλά, επομένως δεν τον νιώθω απλά προπονητή μου, αλλά και πατέρα μου».

 

 

” Μαζί με τον προπονητή της στο ΝΟΘ, Γιάννη Χρυσόπουλο

«Το πιο σημαντικό για εμένα είναι το ότι αυτοί οι δυο άνθρωποι όχι μόνο με στήριξαν στο άθλημα, αλλά μου μεταλαμπάδευσαν και τις αξίες της ζωής», υπογραμμίζει.

«Η αδερφή μου είναι ιδιαίτερη κοπέλα»

Συν τοις άλλοις, η έμπειρη κωπηλάτρια πλέκει το εγκώμιο της αδερφής της, Μαρίας Κυρίδου: «Η αδερφή μου είναι ένα κορίτσι με ιδιαίτερο χαρακτήρα. Έχει πολύ δυνατή ψυχή, αρκετή θέληση και εγωισμό. Με ακολουθούσε από μικρή σε ότι κι αν έκανα. Ήξερα και ευχόμουν κάποια μέρα να με ξεπεράσει, και το έκανε. Η Χριστίνα (Μπούρμπου) και η Μαρία (Κυρίδου) είναι δύο πολύ τυχερά κορίτσια, διότι ταίριαξαν ηλικιακά και κατάφεραν να δουλέψουν για μεγάλο χρονικό διάστημα μαζί. Τις θαυμάζω για ότι έχουν καταφέρει, διότι χρειάζεται πραγματικά πολύ θάρρος και υπομονή. Τους εύχομαι να πετύχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στο Τόκιο».

 

” Με τη μικρή της αδερφή, Μαρία Κυρίδου

Ύστερα, η Αννέτα Κυρίδου αναπολεί τις πιο ξεχωριστές εμπειρίες της καριέρας της: «Πιστεύω, ότι η πιο σημαντική στιγμή στη καριέρα μου, μέχρι στιγμής, είναι το αργυρό μετάλλιο το οποίο λάβαμε με τη Δήμητρα (Τσαμοπούλου) το 2017 στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Πλόβντιφ (στο διπλό σκιφ). Ήταν η πρώτη χρονιά που αγωνιστήκαμε στη κατηγορία Κ23, επομένως το αποτέλεσμα αυτό ήρθε κάπως απρόσμενα. Φυσικά δεν μπορώ να ξεχάσω και το χρυσό το οποίο κατέκτησα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ23 των Ιωαννίνων. Το να βλέπεις την ελληνική σημαία να ανεβαίνει στον υψηλότερο ιστό, μέσα στη χώρα σου, είναι μοναδικό συναίσθημα».

«Ο μεγάλος μου στόχος είναι η ολυμπιακή πρόκριση»

Ερωτηθείσα για το Πανεπιστήμιο το οποίο της πρόσφερε αθλητική υποτροφία, αναφέρει: «Το Τενεσσί είναι ένα πανεπιστήμιο το οποίο με στήριξε πάρα πολύ. Όταν έφυγα για την Αμερική ήμουν μόλις 18 χρονών. Ήξερα πως για να προσπαθήσω να προκριθώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες έπρεπε να ακολουθήσω την προπόνηση της εθνικής, καθώς η αντίστοιχη του πανεπιστημίου δεν επαρκούσε. Επομένως, σε απόλυτη συνεργασία με τις προπονήτριες που έχω εκεί, πάγωσα τις σπουδές μου, ώστε να ακολουθήσω την προετοιμασία της εθνικής ομάδας. Πρώτα ο Θεός, από τη νέα χρονιά θα συνεχίσω τις σπουδές μου, ίσως σε κάποια άλλη σχολή, καλύτερη ακαδημαϊκά και προπονητικά».

 

 

Κλείνοντας, η Αννέτα Κυρίδου εκφράζει τις βλέψεις της για τη συνέχεια: «Μου αρέσει να θέτω μικρούς και καθημερινούς στόχους, οι οποίοι με φέρνουν όλο και πιο κοντά στο μεγάλο. Σίγουρα, αρχικά με ενδιαφέρει να φτάσω τα κιλά για την ελαφριά κατηγορία, ώστε να συνεχίσω να εξελίσσομαι καθημερινά. Έτσι ώστε να πετυχαίνω τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα στις προκρίσεις τις εθνικής. Φυσικά, ο μεγάλος μου στόχος είναι η ολυμπιακή πρόκριση, η οποία παρέχεται με ένα καλό πλασάρισμα στην Προλυμπιακή Ρεγκάτα του Βαρέζε της Ιταλίας, στα τέλη Απριλίου. Αν πάνε όλα καλά, μια ακόμη επιδίωξη μου θα είναι να πάρω ένα ακόμη μετάλλιο στο παγκόσμιο K23, μιας και είναι η τελευταία μου χρονιά σε αυτή τη κατηγορία».

administrator
Όπως στα περισσότερα παιδιά έτσι και για εμένα, η πρώτη επαφή με τον αθλητισμό ήταν το ποδόσφαιρο. Μπάλα με τα παιδιά της γειτονιάς, αθλητική εφημερίδα ή ένα στοιχηματικό κουπόνι στο χέρι. Τα χρόνια πέρασαν και εν τέλει κατάφερα να κάνω επάγγελμα το παιδικό μου όνειρο. Καθοριστικό ήταν για εμένα το πέρασμα μου από τις εφημερίδες της πόλης μου, του Βόλου (Θεσσαλία, Ταχυδρόμο), στις οποίες μου ανατέθηκαν αρκετά θέματα ερασιτεχνικών αθλημάτων. Κάπως έτσι κατάφερα να βγάλω τις "παρωπίδες" και να διαπιστώσω ότι υπάρχουν πολλοί σπουδαίοι αθλητές, οι οποίοι ζουν στην αφάνεια, λόγω ελάχιστης έως και μηδαμινής προβολής του αθλήματος τους. Έχοντας γράψει αρκετά κωπηλατικά θέματα, ενθουσιάστηκα με το άθλημα αυτό. Στη συνέχεια, αποφάσισα να το δοκιμάσω και εγώ (ερασιτεχνικά βέβαια) και διαπίστωσα τη μαγεία που νιώθει ο κάθε αθλητής όταν πιάνει κουπί στα χέρια του. Κάπως έτσι, ο αδαής δημοσιογράφος έμαθε ότι οι κωπηλάτες δεν τραβούν κουπί πάνω σε κανό. Στην πορεία αγάπησε αυτό το υπέροχο άθλημα. Πλέον προσπαθεί μέσω του rowit να του δώσει την σημασία που αξίζει.