Μπορεί ο Σάκης Αθανασιάδης να απέχει από την προπονητική κοντά στα δυο χρόνια, παρ’ όλα οι γνώσεις και οι εμπειριές που μπορεί κανείς να αποκτήσει συζητώντας μαζί του είναι αναρρίθμητες.Σε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συνέντευξη ο πρώην ομοσπονδιακός τεχνικός ξετιλύγει το κουβάρι της Ελληνικής κωπηλασίας. Ο πολύπειρος προπονητής κάνει λόγο για την πορεία του στη γαλανόλευκη, αλλά και για τις διάφορες στιγμές που έχει ζήσει σε αυτή. Ειδικότερα, αναφέρεται στη συνεργασία με τους συναδέλφους του, σαφώς και στις επιτυχίες των Ελλήνων διεθνών. Συν τοις άλλοις, επισημαίνει τις καινοτομίες που εισήγαγε ο Τζάνι Ποστιλιόνε στην εθνική ομάδα.
Τα οφέλη της Ελληνικής κωπηλασίας από τον Ποστιλιόνε
” Ο Ιταλός τεχνικός Τζάνι Ποστιλιόνε“
Σχετικά με τους τομείς στους οποίους η Ελληνική κωπηλασία “κέρδισε” από την παρουσία του Ναπολιτάνου τεχνικού, ο Σ. Αθανασιάδης συμπεραίνει: «Από τότε που ήρθε ο Ποστιλιόνε έφερε αρκετές θετικές και συνάμα ριζικές αλλαγές στην εθνική, τόσο στο οργανωτικό κομμάτι όσο και στο προπονητικό. Προσάρμοσε αυτά που δούλευε ο ίδιος και σε άλλες χώρες στην ελληνική κωπηλατική πραγματικότητα. Διαχώρησε το θερινό από και το χειμερινό κέντρο προπόνησης της εθνικής. Έκτοτε τους κρύους μήνες το κοινόβιο διεξάγεται στο Σχινιά, ενώ το καλοκαίρι στα Γιάννενα και στη Καστοριά. Το καλοκαίρι -βλέπετε- η Καστοριά και τα Γιάννενα είναι αρκετά δροσερά για τους αθλητές, αντίθετα στην Αθήνα η συνθήκες είναι δύσκολες με έντονη ζέστη και δυσάρεστα υψηλή υγρασία».
«Πέρα από τα προπονητικά κέντρα πρότεινε και έναν τελείως διαφορετικό τρόπο επιλογής αθλητών. Συμπεριέλαβε έναν συνδυαστικό ρόλο αποτελεσμάτων τόσο στο εργομέτρο όσο και στη βάρκα. Πάντοτε το τελικό κριτήριογια να μπει κάποιος αθλητής στην εθνική ήταν η βάρκα. Χωρίς -βέβαια- αυτό να σημαίνει ότι η πόρτα ήταν κλειστή για τον οποιοδήποτε. Μπορούσε να έρθει ένας προπονητής και να εισηγηθεί την δοκιμή ενός κωπηλάτη. Δεν ήταν αρνητικός σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο», συμπληρώνει.
Ταυτόχρονα, ο κ. Ποστιλιόνε καθιέρωσε γι’α ένα διάστημα διαλέξεις οι οποίες αποσκοπούσαν στην περαιτέρω εξέλιξη και κατάρτιση των Ελλήνων προπονητών. Όπως δηλώνει ο κ. Αθανασιάδης: «Μια από τις προτάσεις που έκανε ο Ποστιλιόνε, η οποία και έγινε πραγματικότητα για ένα διάστημα ήταν να γίνονται επιμορφωτικά σεμινάρια για τους προπονητές στο τέλος κάθε αγωνιστικής περιόδου. Πέρα από τις ομιλίες που γίνονταν από διακεκριμένους επιστήμονες είτε Έλληνες, είτε ξένους, αναπτύσσαμε κι εμείς, οι εθνικοί προπονητές κάποια θέματα τα οποία ήπτονταν του ελληνικού αθλητισμού. Ο καθένας από εμάς ανέλυε θέματα σχετικά με την κατηγορία με την οποία δούλευε. Πάντοτε με την προτροπή του Τζάνι: “Τους έχετε μπροστά σας, ρωτήστε τους ό,τι θέλετε.” Όμως η ανταπόκριση των συναδέλφων δεν ήταν η αναμενόμενη. Την Παρασκευή ήμασταν 60 άτομα και την Κυριακή, και τελευταία μέρα, 10».
Η πρώτη περίοδος της “εποχής” Ποστιλιόνε
” Σ. Αθανασιάδης, Τζ. Ποστιλιόνε, Χρ. Βλασταρίδης, Τ. Παλαιοπάνος “
Συγχρόνως, ο θεσσαλονικιός προπονητής αναφέρεται και στους στενούς συνεργάτες του πεπειραμένου τεχνικού, μια θέση εκ των οποίων κατείχε κι ο ίδιος: «Περίπου στο διάστημα τέλη 2004 με αρχές 2005 επιλεχθήκαμε τέσσερις Έλληνες προπονητές για να βρεθούμε στο πλευρό του Τζ. Ποστιλιόνε. Πριν από αυτό, εγώ βρισκόμουν στον ΟΦΘ και είχα ήδη εκφράσει την επιθυμία να εργαστώ στην εθνική. Ο Γιώργος Κουρκούμπας συνεργαζόταν με την ομοσπονδία ως υπεύθυνος της κατηγορίας Κ23. Ο Χρόνης Βλασταρίδης είχε αναλάβει την κατηγορία των Εφήβων και των Νεανίδων. Ενώ, ο Τόλης Παλαιοπάνος ήταν προπονητής στο ΝΟΙ και ταυτόχρονα συνεργάτης στην κατηγορία των Εφήβων- Νεανίδων μαζί με τον Χρ. Βλασταρίδη. Ήμασταν οι πρώτοι συνεργάτες του. Ωστόσο, οι τρεις ήμασταν εν ενεργεία καθηγητές φυσικής αγωγής και η ομοσπονδία μας πήρε με απόσπαση, ώστε να αναλάβουμε το έργο του προπονητή. Τότε έδρα μας ήταν τα Γιάννενα και το χειμώνα. Ξεκινήσαμε το 2006 την δραστηριότητα μας και στο Σχινιά, τον οποίο και στήσαμε από την αρχή. Δεν είχε γίνει κάποια ανακαίνιση. Στην αίθουσα που δίνονταν οι δημοσιογραφικές διαπιστεύσεις των Ολυμπιακών Αγώνων αρχίσαμε να στήνουμε το γυμναστήριο. Έγιναν όλα από την αρχή. Παραγγείλαμε εργόμετρα, μηχανήματα, βάρκες, αλλά παράλληλα μεταφέραμε και τον απαραίτητο εξοπλισμό που χρειαζόμασταν από τα Γιάννενα».
«Μεγάλο πλήγμα η αποχώρηση του Γ. Κουρκούμπα»
” Ο Γ. Κουρμκούμπας (δεξιά) στο πλευρό του παλιού του αθλητή και αντικαταστάτη του στο τιμόνι του ΝΟΒΑ, Κ. Χρηστομάνο (αριστερά)“
Από ένα σημείο και μετά η αρχική τετράδα συνεργατών του Διευθυντή προπονητικής της FISA άρχισε να τροποποιείται. Όπως δηλώνει ο κ. Αθανασιάδης άλλωστε: «Η τετράδα αυτή πλαισιώθηκε κατά περιόδους από αρκετούς Έλληνες προπονητές. Το 2009 ενσωματώθηκε στο προπονητικό επιτελείο και ο Κωνσταντίνος Κοντομανώλης. Δυστυχώς το 2010 έφυγε ο Κουρκούμπας, για προσωπικούς του λόγους. Η αποχώρηση του θεωρώ ότι ήταν μεγάλο πλήγμα. Επομένως, έγινε μια δεύτερη αναδιάρθρωση των ομάδων. Εγώ με τον Τόλη Παλαιοπάνο διατηρήσαμε τις ίδιες. Στον Κοντομανώλη ανατέθηκε η κατηγορία των Εφήβων. Ωστόσο, ο Βλασταρίδης ανέλαβε τα καθήκοντα που είχε ο Γιώργος Κουρκούμπας στην Ανδρική ομάδα. Πορευτήκαμε έτσι από το 2010 μέχρι το 2016. Εκείνη την περίοδο αποχώρησα από την εθνική για προσωπικούς λόγους».
«Θα ξανασυνεργαζόμουν με τον Ποστιλιόνε»
Εντούτοις, ο Σάκης Αθανασιάδης επιστρέφει στις επάλξεις μέσω προτροπής της ΕΚΟΦΝΣ. Όπως αφηγείται: «Λίγο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο επανήρθα στην εθνική, με πρόταση της ομοσπονδίας προς τον Ποστιλιόνε. Παρ’ όλα αυτά, λίγο καιρό μετά ο Τζάνι διέκοψε την συνεργασία του. Η εισήγηση που έκανε πριν την αποχώρηση του ήταν να μοιραστεί ο ρόλος του επικεφαλής και στα τέσσερα άτομα που ήταν κάτω από εκείνον εξ αρχής (Παλαιοπάνο, Βλασαρίδη Κοντομανώλη και εμένα). Η ομοσπονδία δεν θεώρησε πως αυτό ήταν σωστό και ήθελε να έχει την ευθύνη μόνο ένας. Επομένως, επέλεξαν εμένα. Είπα στους συνεργάτες μου ότι μου έγινε αυτή η πρόταση και το αποδέχθηκαν. Εγκλιματιστήκαμε και οι τέσσερις μας, σιγά σιγά στα νέα δεδομένα και καταφέραμε να ξεπεράσουμε τις όποιες δυσκολίες υπήρχαν. Παρ’ όλο που ήμουν αρχιπροπονητής εκείνο το διάστημα, ο Τζάνι συνέχισε να διατηρεί θέση στην ομοσπονδία. Ήταν συνεργάτης της ΕΚΟΦΝΣ. Είχε το πόστο του τεχνικού συμβούλου. Σε γενικές γραμμές η συνεργασία μου μαζί του ήταν καλή. Ακόμη και σήμερα αν μου ζητούσε να συνεργαστώ μαζί του θα το έκανα».
Σχετικά με τη λήξη της συνεργασίας του με την Ελληνική Κωπηλατική Ομοσπονδία, ο Σ. Αθανασιάδης εξηγεί: «Όσον αφορά τους άμεσους συνεργάτες μου, με τους δυο κυρίους συνεργάστηκα πάρα πολύ καλά, ενώ με τον έναν δεν θα έλεγα ό,τι συνέβη αυτό. Ήταν και ένας από τους λόγους για τους οποίους αποφάσισα την αποχώρηση μου από την εθνική. Συν τοις άλλοις, εκείνη την περίοδο υπήρχαν κάποιες διαφωνίες ανάμεσα σε εμένα και την ομοσπονδία. Από την μεριά της, θεώρησε ότι δεν μπορώ να ανταποκριθώ σε κάποια πράγματα που ζητούσε, ούτε όμως εκείνη μπορούσε να ανταποκριθεί στις δικές μου ανάγκες. Επομένως, δεν μπορούσε να συνεχιστεί η συνεργασία μας».
«Στη πορεία προστέθηκαν αρκετά νέα πρόσωπα»
” Λ. Καράμαλης, Κ. Κοντομανώλης, Β. Τζανίνης “
Αναφερόμενος στο σήμερα, ο Έλληνας τεχνικός τονίζει: «Στον προπονητικό θώκο παρέμεινα για μια χρονιά. Από την στιγμή που έληξε η συνεργασία μου με την ομοσπονδία είμαι καθηγητής φυσικής αγωγής σε ένα σχολείο της Θεσσαλονίκης. Από τότε δεν έχει τύχει να εργαστώ ξανά στο κλάδο της προπονητικής».
Ύστερα, αναφέρεται στην επόμενη μέρα της γαλανόλευκης: «Μετά από εμένα η ομοσπονδία ξαναέκανε πρόταση στον Ποστιλιόνε. Εν τω μεταξύ, αποφάσισε να προβεί σε ριζικές αλλαγές και έτσι από το προϋπάρχον προπονητικό team παρέμεινε μόνο ο Κοντομανώλης. Το τι κουβεντιάστηκε μεταξύ της Ελληνικής Κωπηλατικής Ομοσπονδίας και των προπονητών δεν το γνωρίζω».
«Στην πορεία προστέθηκαν διάφορα νέα και ελπιδοφόρα πρόσωπα. Δυο εξ αυτών ήταν οι Λευτέρης Καράμαλης και Βασίλης Τζανίνης. Παρ’ όλα αυτά διαπίστωσαν ότι ο τρόπος δουλειάς που γίνεται εκεί δεν τους γέμιζε. Θεώρησαν ότι επειδή είναι νέοι προπονητές κάποιοι δεν σεβάστηκαν την ιδιότητα με την οποία προσλήφθηκαν. Το ότι είναι κάποιος νεαρός δεν σημαίνει ότι δεν είναι καλός προπονητής».
«Τα κίνητρα είναι ανεπαρκή»
Παράλληλα ο κ. Αθανασιάδης στέκεται και στο θέμα των ανεπαρκών κινήτρων που προσφέρει η πολιτεία προς τους Έλληνες αθλητές. Επί του θέματος υπογραμμίζει: «Πέρα από την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μέσω μιας επιτυχίας στο άθλημα δεν προσφέρεται κάτι άλλο. Θεωρώ ότι η πολιτεία πρέπει να επαναφέρει το καθεστώς, στο πλαίσιο του οποίου διόριζε κάποιους αθλητές σε δημόσιες θέσεις. Όμως αυτό πρέπει να γίνει με μέτρο και όχι με ασυδοσία -όπως παλιότερα. Υπάρχουν μέχρι και κάποιοι παλιοί αθλητές, καθ’ όλα άξιοι οι οποίο αν και δεν προέρχονται από τη χώρα μας, συνεχίζουν να χρηματοδοτούνται από αυτήν. Επιπλέον ορισμένοι έχουν θέσεις και στο δημόσιο της δικής τους χώρας. Όσον αφορά τους εν ενεργεία αθλητές, οι οποίοι ασχολούνται με τον πρωταθλητισμό, πιστεύω ότι θα έπρεπε να τους παρέχονται από την πολιτεία όλες οι απαραίτητες συνθήκες ώστε να γυμναστούν δωρεάν. Επιπρόσθετα, από τη στιγμή που θα αποσυρθούν από την ενεργό δράση, θα έπρεπε να τους παρέχεται μια δουλειά, φυσικά με ό,τι ισχύει για τον οποιοδήποτε άλλο εργαζόμενο. Το τονίζω αυτό, διότι αυτή στιγμή υπάρχουν διάφορες περιπτώσεις καταξιωμένων αθλητών, οι οποίοι κατέχουν δημόσιες θέσεις και υπόκεινται υπό ειδική μεταχείριση».
«Δυστυχώς, η Ελληνική κωπηλασία είναι υποτιμημένη, αν και ιδιαίτερα πετυχημένη. Από το 2005 μέχρι σήμερα έχει προσφέρει τα περισσότερα μετάλλια από κάθε άλλο άθλημα στη χώρα μας. Στο σύνολο τους είναι 150, Μεσογειακά, Πανευρωπαϊκά, Παγκόσμια, αλλά και Ολυμπιακά. Μόνο τα 20 ήρθαν πέρυσι» τονίζει.
” Ο Νεοζηλανδός τεχνικός Ντικ Τονκς “
Κατόπιν, κάνει λόγο για την έλλειψη αθλητικής παιδείας στη χώρα μας: «Κάποια στιγμή παρευρέθηκα σε ένα διεθνές συνέδριο της FISA, στο οποίο είχε δώσει το παρών και ο headcoach της Νέας Ζηλανδίας Ντικ Τονκς (Dick Tonks). Ένα από τα άτομα που έκαναν τις ερωτήσεις, διότι ήλεγχε όλη την έδρα ήταν ο Ποστιλιόνε. Στην ερώτηση “Δεν φοβάστε μήπως οι αθλητές σας κουραστούν από την υπερβολική προσπάθεια;”, ο Τονκς απάντησε: “Ακόμη και να τους αφήσω να ξεκουραστούν αυτοί θα κάνουν προπόνηση, διότι μόνο αυτό ξέρουν να κάνουν”. Η ζωή τους είναι συνυφασμένη με την γυμναστική. Περιττό να σου πω ότι οι περισσότεροι ασχολούνται με extreme sports. Όπως εμείς έχουμε υποχρεωτικές τις σπουδές μέχρι την τρίτη γυμνασίου, εκείνοι είναι υποχρεωμένοι να γραφτούν σε ένα άθλημα μέχρι αυτή την ηλικία. Οι δε κωπηλάτες απαγορεύεται να πάνε στον όμιλο τους χωρίς ποδήλατο. Στην Ελλάδα οι περισσότεροι οδηγοί είναι απρόσεκτοι, επομένως ο ποδηλάτης κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή. Εκεί δεν πάει καν ο νους τους ότι δεν θα τον προσέξουν».
«Καταστροφική γι’ εμάς η απόφαση της ΔΟΕ»
Όσον αφορά την καταδικαστική απόφαση της ΔΟΕ για την εθνική Ελλάδας, ο Σάκης Αθανασιάδης συμπεραίνει: «Πλέον με απόφαση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής υπάρχουν μόνο δυο αγωνίσματα στην ελαφριά κατηγορίας στο Ολυμπιακό πρόγραμμα. Το διπλό σκιφ ανδρών και το διπλό των γυναικών. Η απόφαση αυτή ήταν καταστροφική για χώρες όπως την δική μας, στις οποίες το σωματότυπο των περισσοτέρων αθλητών ταιριάζει περισσότερο σε ελαφροβαρίστες παρά σε βαριούς. Ελάχιστοι αθλητές μας είναι ψηλοί. Οι περισσότεροι ψηλοί ασχολούνται με ομαδικά αθλήματα. Ο μέσος όρος του ύψους των αθλητών μας είναι από 1.80-1.83. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ήταν έκπληξη για πολλούς το πως τα κατάφεραν αθλητές σαν τον Γιάννη Τσίλη και τον Παύλο Γαβριηλίδη, οι οποίοι είναι σε αυτό το ύψος να ανταπεξέλθουν στην βαριά κατηγορία. Η απάντηση σε αυτό πιστεύω είναι η σκληρή δουλειά. Προσπαθούσαν συνεχώς να καλύψουν αυτά που τους έλειπαν από πλευράς σωματικών προσόντων με την προπόνηση».
” Γκαϊδατζής και Παπακωνσταντίνου εν ώρα δράσης “
«Μπορούν και καλύτερα οι Γκαϊδατζής- Παπακωνσταντίνου»
Αναφορικά με την τελευταία ολυμπιακή παρουσία της ελαφριάς κατηγορίας στο Τόκιο και με γνώμονα το ένδοξο παρελθόν της χώρας σε αυτήν την κατηγορία, ο έμπειρος τεχνικός επισημαίνει: «Μολονότι, δεν είχαν την ευκαιρία να δουλέψουν αρκετά μαζί, το ελαφρύ διπλό που συνέθεσαν ο Γκαϊδατζής κι ο Παπακωνσταντίνου φαίνεται να ταιριάζει πολύ. Ο Γκαϊδατζής σπουδάζει Ιατρική και γι’ αυτό δεν μπόρεσε να συμμετάσχει σε όλα τα κοινόβια από την αρχή της σεζόν, με αποτέλεσμα να μην έχει την ανάλογη προετοιμασία. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Κ23 έφεραν μια 6η οι αθλητές αυτοί. Αν είχαν την ευκαιρία να δουλέψουν περισσότερο καιρό μαζί, θεωρώ ότι θα τα πήγαιναν ακόμη καλύτερα».
«Το γεγονός ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα να συνδυάσουν οι αθλητές τις σπουδές τους με τον πρωταθλητισμό, αποτελεί μεγάλο “αγκάθι”. Με αυτό τον τρόπο χάνονται πολλά ταλέντα, τα οποία σκέφτονται το μέλλον τους και επικεντρώνονται στις ακαδημαϊκή τους πορεία. Συν τοις άλλοις, ο αθλητισμός μας χάνει ακόμη περισσότερο, λόγω των παροχών-κινήτρων που δίνονται από τα Αμερικανικά πανεπιστήμια στους αθλητές. Θεωρώ ότι γι’ αυτό το ιδιαίτερα φλέγων θέμα θα έπρεπε να πάρει θέση η ΕΚΟΦΝΣ».
Σχετικά με τον τρόπο διαχείρισης των αθλητών της γαλανόλευκης ο Σ. Αθανασιάδης λέει: «Το βαλκανικό πρωτάθλημα δεν είναι ιδιαίτερα σημαντική διοργάνωση. Επομένως, γι’ εμένα οι αθλητές που έχουν πάρει μετάλλια στο Πανευρωπαϊκό και στο Παγκόσμιο δεν χρειάζεται να συνεχίζουν και σε αυτό. Δεν το έχουν ανάγκη».
Στον αντίποδα, ο επί 20ετίας καθηγητής φυσικής αγωγής των ΤΕΦΑΑ Θεσσαλονίκης δηλώνει με θαυμασμό: «Η παράκτια κωπηλασία θα είναι η κωπηλασία του μέλλοντος. Είναι ένα αρκετά εντυπωσιακό και διαφορετικό άθλημα, καθώς αλλάζουν τα σκάφη, οι συνθήκες των αγώνων και ο στίβος. Σίγουρα θα μπει και στο Ολυμπιακό πρόγραμμα. Έχει γίνει και ένα Παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Ελλάδα, στον Θερμαϊκό κόλπο το 2014. Παρόλα αυτά βρίσκεται ακόμη σε πρωταρχικά στάδια στη χώρα μας. Θα δούμε πως θα εξελιχθεί. Πάντως, στο εξωτερικό έχει μεγάλη ανάπτυξη, κυρίως στη Γαλλία».
Στη συνέχεια, ο έμπειρος τεχνικός δεν έλειψε να ξεχωρίσει τις κορυφαίες στιγμές στην καριέρα του στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα: «Δυο συγκεκριμένες στιγμές ξεχωρίζω στην θητεία μου στην εθνική ομάδα. Η μια εξ αυτών ήταν το χάλκινο μετάλλιο των αδερφών Νίκο και Αποστόλη Γκουντούλα στο Πόζναν (Αύγουστος του 2009). Ήταν μια υπέρβαση αυτή τους η επιτυχία. Εκείνη η περίοδος ήταν μεταβατική λόγω μεταπήδησης τους από την ελαφριά στην βαριά κατηγορία. Ένα ακόμη ευχάριστο γεγονός ήταν όταν ήρθαν το 2011 οι τέσσερις ολυμπιακές προκρίσεις για το Λονδίνο».
Σε δεύτερο χρόνο, ο Σ. Αθανασιάδης κάνει λόγο και για τις δυσάρεστες περιστάσεις που βίωσε: «Ένα ιδιαίτερα θλιβερό συμβάν ήταν ο θάνατος του Διονύση Νικολούζου το 2010, μετά από αδιαθεσία που ένιωσε κατά τη διάρκεια προπόνησης του στο Σχοινιά. Ήταν νέο παλικάρι, μόλις 31 χρονών. Ένα ακόμη γεγονός το οποίο δεν μπορώ να ξεχάσω είναι το ό,τι δεν κατόρθωσε η τετράκωπος μας (Γιάννης Τσίλης, Στέργιος Παπαχρήστος, Γιώργος Τζιάλλας, Γιάννης Χρήστου) να πάρει μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, το 2012. Κατά τη γνώμη μου τα παιδιά το άξιζαν, αλλά κάποιοι εξωτερικοί παράγοντες έπαιξαν αρνητικό ρόλο ώστε να μην γίνει αυτό. Οι Άγγλοι έχασαν το χρυσό μετάλλιο στην τετράκωπο ελ. βαρών από τους Ν. Αφρικανούς. Μετά από αυτό έκαναν ένσταση, ζητώντας να αλλάξουν οι διαδρομές λόγω άνισων συνθηκών καιρού. Επομένως, η FISA αποφάσισε να τις αλλάξει και τοποθέτησε τα γρήγορα πληρώματα στις απάνεμες πλευρές. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η τετράκωπος μας να χάσει την απάνεμη διαδρομή από τους Αμερικανούς».
Παυλαύτου- Γκέκας: Παραδείγματα προς μίμηση
Εν συνεχεία, ο άλλοτε προπονητής του Ομίλου Φίλων Θαλάσσης, εξαίρει δυο αθλητές οι οποίοι δεν έχουν αγωνιστεί με την εθνική ομάδα, παρ’ όλα αυτά έχουν προσφέρει τα μέγιστα στο άθλημα της καρδιάς τους. Τα ονόματα αυτών Αναστασία Παυλαύτου και Παναγιώτης Γκέκας.
Αρχικά κάνει λόγο για την αθλήτρια του ΚΟΕ: «Ο Κωπηλατικός Όμιλος Ελλάδος έχει την τιμή να έχει στο δυναμικό του την Αναστασία Παυλάτου. Είναι μια αθλήτρια η οποία “ζει” για την κωπηλασία. Αγαπάει πολύ το άθλημα. Συμμετέχει σε όσες περισσότερες διοργανώσεις μπορεί χωρίς να περιμένει κανένα απολύτως αντάλλαγμα. Κατέβηκε μέχρι και στα προκριματικά της παράκτιας κωπηλασίας στη Θεσσαλονίκη για την συμμέτοχή στους Μεσογειακούς Αγώνες. Είναι ένα από τα άτομα που έχω γνωρίσει στην κωπηλασία, τα οποία δίνουν όλο τους το είναι γι’ αυτήν. Μέχρι και σχολές προπονητικής έχει παρακολουθήσει. Είναι πολύ άξια κοπέλα. Θεωρώ ότι κάποια στιγμή πρέπει να τιμηθεί από την ομοσπονδία για την προσφορά της στο άθλημα».
Έπειτα, πλέκει το εγκώμιο του Παναγιώτη Γκέκα: «Είναι ένας ακόμη άνθρωπος, ο οποίος θα έπρεπε να βραβευθεί. Παρά την ηλικία του (61 ετών) βρίσκει ακόμη τα σωματικά και ψυχικά αποθέματα και αγωνίζεται. Αφού να φανταστείτε μέχρι και φέτος πήρε μέρος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Αυτή την περίοδο είναι αθλητής του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Θεσσαλονίκης. Παλιότερα αγωνιζόταν στον Ναυτικό Όμιλο Βόλου. Ένα ακόμη εντυπωσιακό στοιχείο για τον Γκέκα είναι το ότι κάποια στιγμή ήταν πλήρωμα τόσο με τον γαμπρό του, όσο και με τον γιό του».
Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Κατσαρέας- Σταύρος Καραχάλιος