Οι τελευταίες εξελίξεις συνεχίζουν να κλονίζουν όλο και περισσότερο τον χώρο της κωπηλασίας. Με ανάρτηση της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η Αννέτα Κυρίδου επισημαίνει τα μελανά, κατά την ίδια, σημεία στα όσα ανέφερε ο απερχόμενος πρόεδρος της ΕΚΟΦΝΣ Γιάννης Καρράς, στη πολυσυζητημένη συνέντευξη που παραχώρησε στο sports3.gr.
Η δημοσίευση της έμπειρης αθλήτριας:
ΛΥΠΑΜΑΙ…..
“Η Νέα Ζηλανδία, μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις, κλείνεται για τέσσερα χρόνια στο κοινόβιο, δεν υπάρχουν Χριστούγεννα, γιορτές και σχόλες. Δουλεύουν απερίσπαστοι σε κατάσταση εγκλεισμού…”
“Αυτό που προτείνουμε, είναι η καθιέρωση ορισμένων διαδικτυακών μαθημάτων, ώστε να μην χάνουν οι κωπηλάτες την επαφή με το αντικείμενο των σπουδών τους”
Έχοντας επαφή με πολλούς αθλητές από διάφορα κράτη συμπεριλαμβανομένης και της Νέας Ζηλανδίας. Οι αθλητές βρίσκονται σε μεγάλα κοινόβια όπως γίνεται και στη χώρα μας, αλλά δίνεται προτεραιότητα και υπάρχει συνεργασία, ώστε οι αθλητές που βρίσκονται στην ηλικία που πρέπει να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους να μπορούν να σπουδάσουν και να προπονούνται παράλληλα, κάτι που μπορεί να συμβαίνει σε άλλα αθλήματα της Ελλάδας. Επίσης δεν καταλαβαίνω πως κάποιος θα πάρει το πτυχίο του χωρίς να έχει άμεση επαφή με την σχολή του και το αντικείμενο του. “Στην επιλογή των τόσο εντατικών κοινοβίων συντείνει επίσης και η ανάγκη σωστής και εποπτευόμενης διατροφής των αθλητών, την οποία το περιβάλλον της οικογένειας και του σωματείου είναι δύσκολο να εξασφαλίσει.“
Από το 2015 που βρίσκομαι καθημερινά στα κοινόβια προετοιμασίας δεν παρατήρησα κάποιο ενδιαφέρον για σωστή και εποπτευόμενης διατροφής, καθώς δεν υπάρχει διατροφολόγος. Παρόλο που έχει γίνει πολλές φορές αίτημα από τους αθλητές. Σε αντίθεση το 20 ο όμιλος μου φρόντισε για τις διατροφικές μου ανάγκες και η μητέρα μου παρόλο των οικονομικών δυσκολιών φρόντισε να μου παρέχει τα απαραίτητα για την προετοιμασία μου “Αν εμείς πείθουμε παιδιά να έρθουν στο άθλημα, τα σωματεία θα σκοτώνονταν μεταξύ τους για το ποιος θα τα πάρει.”
Δεν νομίζω πως υπήρξε ποτέ προσπάθεια ανάπτυξης του αθλήματος από την ομοσπονδία. Ούτε άκουσα να μαλώνουν οι όμιλοι για το ποιός θα πάρει τα ταλέντα που η ομοσπονδία βρίσκει. Αντιθέτως έχω δει Έλληνες προπονητές σωματείων να προσπαθούν να βρουν αθλητές για να αναπτυχθεί το άθλημα της κωπηλασίας. Μάλιστα όπως έχω πληροφορηθεί ο ίδιος ο πρόεδρος δεν επέτρεψε να μπουν οι αθλητές της Εθνικής κωπηλασίας στο βιβλίο της ΕΟΕ όπου γίνονται προσπάθειες για χορηγίες, κάτι το οποίο ΑΥΤΌΜΑΤΑ δυσκολεύει τους αθλητές ακόμα περισσότερο και δεν τους δίνει ένα προνόμιο που όλοι οι υπόλοιποι αθλητές εθνικών ομάδων έχουν. “Οι αθλητές δεν μπορούν να πουν όχι, γιατί τα χρήματα είναι πολλά. Εντούτοις το επίπεδο προπόνησης και ο ανταγωνισμός του πανεπιστημιακού αθλητισμού, συνήθως δεν επιτρέπει στους αθλητές να συνεχίζουν να διακρίνονται σε διεθνές επίπεδο.”
” Κάναμε μια προσπάθεια να δώσουμε μια ευκαιρία στους αθλητές που σπουδάζουν στις ΗΠΑ το καλοκαίρι του 2018,όταν κλήθηκαν αρκετοί στο κοινόβιο της Καστοριάς, τα αποτελέσματα όμως μας απογοήτευσαν, η δαπάνη ήταν μεγάλη και δεν το επιχειρήσαμε ξανά”
Οι αθλητές δεν μπορούν να πουν όχι στα αμερικανικά πανεπιστήμια όχι γιατί τα χρήματά είναι πολλά άλλα γιατί μπορούν να συνδυάσουν αυτό που αγαπάνε με τις σπουδές τους. Επίσης είναι απόλυτα εφικτό αθλητές που επιστρέφουν από τα πανεπιστήμια να διακριθούν σε διεθνές επίπεδο. Το καλοκαίρι του 2017 επέστρεψα από τις σπουδές μου στην Αμερική και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κ23 έφερα αργυρό μετάλλιο στο διπλό. Το 2019 η Δήμητρα Τσαμοπούλου γύρισε από την Αμερική και φέραμε χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κ23. “Οι σωματειακοί προπονητές είναι μάλλον… παντογνώστες…… Κανένας τους -εξ όσων γνωρίζω- δεν αξιοποιεί τη διεθνή βιβλιογραφία. Όσοι προέρχονται από το ΤΕΦΑΑ φαίνεται να επαναπαύονται στα πτυχία τους, η επιστήμη ωστόσο καλπάζει.”
“Μετά το Ρίο αποφασίσαμε να εμπιστευθούμε Έλληνες προπονητές………ούτε χρόνο δεν προλάβαμε να κλείσουμε και οι προπονητές «σκοτώθηκαν» μεταξύ τους……. Έχοντας την εμπειρία της σεζόν 2016-2017, πολύ δύσκολα να δοθεί ευκαιρία σε Έλληνες προπονητές. Όταν καείς στο χυλό, φυσάς και το γιαούρτι».
Ο αγώνας που γίνεται στα σωματεία σε ένα “ερασιτεχνικό” άθλημα επαγγελματικού επιπέδου προφανώς δεν είναι γνωστός σε όλους. Βρίσκομαι στο άθλημα της κωπηλασία παραπάνω από 10 χρόνια και όσοι προπονητές είχα και έχω δουλεύουν από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, με φιλότιμο, επιτελώντας μάλιστα χρέη που δεν είναι στην αρμοδιότητα τους. “Ο Σχινιάς είναι στο ΤΑΙΠΕΔ, έτσι είναι αδύνατον να προχωρήσει η ριζική αναμόρφωση των εγκαταστάσεων….. σήμερα στο Σχινιά χρησιμοποιείται μπόιλερ για τη θέρμανση του νερού. Δεν μπορούμε να βάλουμε ηλιακούς θερμοσίφωνες, καθώς η εγκατάσταση είναι προς πώληση και δεν μπορεί κανείς να βάλει λεφτά… “
Από ότι φαίνεται θα συνεχίσουμε να κάνουμε μπάνιο με κρύο νερό γιατί οι εγκαταστάσεις δεν έχουν υποδομές φιλοξενίας 70+ αθλητών αλλά εμείς επιλέγουμε να το κάνουμε με ξένους αθλητές. “Τα θέματα που έθιξε η αθλήτρια στην επιστολή της προς τον υπουργό, τα πληροφορηθήκαμε από τον Τύπο. “
“Πάντοτε υπήρχε συζήτηση με τους αθλητές. Έρχονταν στα συμβούλια και κατέθεταν τα αιτήματά τους. Εμείς προσπαθούσαμε να τα ικανοποιούμε”
Πότε και ποιός αθλητής ερχόταν στα συμβούλια και κατέθετε; Προσωπικά είχα πληροφορήσει και γνωρίζω και άλλους αθλητές που είχαν ενημερώσει για τα θέματα που υπήρχαν. “Δεν θέλω να προκαταλάβω το εκλογικό σώμα, αισθάνομαι ότι το υποβιβάζω!…Ο κύριος Λυκομήτρος θεωρώ πως έχει αρκετά βεβαρημένο πρόγραμμα ως χειρουργός και θα δυσκολευτεί…”
Δεν γνωρίζω αν ο κ. Λυκομήτρος έχει χρόνο, αλλά σίγουρα βρήκε χρόνο για να δηλώσει τις θέσεις του. 
