Μπορεί η Ζωή Φίτσιου να απείχε για μεγάλο χρονικό διάστημα από τον χώρο της κωπηλασίας, παρ’ όλα αυτά απέδειξε ότι η τέχνη του κουπιού δεν ξεχνιέται. Έχοντας επιστρέψει μόλις φέτος στην ενεργό δράση μετά από έξι χρόνια, η Ελληνίδα πρωταθλήτρια πραγματοποίησε μια μαγική πορεία. Ούσα άπειρη από την νέα μορφή της κωπηλασίας, αυτή της παράκτιας αποφάσισε να την δοκιμάσει και η μια επιτυχία άρχισε να διαδέχεται την άλλη. Σε μια ιδαίτερα ενδιαφέρουσα συνέντευξη, η Ελληνίδα πρωταθλήτρια αναφέρεται στον δρόμο της προς την επιτυχία. Συγκεκριμένα κάνει λόγο τόσο για τα δυο ασημένια μετάλλια στους Παράκτιους Μεσογειακούς Αγώνες της Πάτρας, όσο και για την 3η θέση στο World Beach Spints 2019 του Σεντσέν της Κίνας. Επιπλέον, αναφέρεται στην μεταγραφή της στον ΙΟΘ, καθώς και στα “οφέλη” τα οποία έχει αποκομίσει από την κωπηλασία.
«Η κωπηλασία μου έχει προσφέρει εμπειρίες ζωής»
Όσον αφορά τα πρώτη της βήματα στο άθλημα, η Ζ. Φίτσιου αφηγείται: «Ξεκίνησα την ενασχόληση μου με την κωπηλασία στα 11 μου, από τον Όμιλο Φίλων Θαλάσσης. Την επόμενη χρονιά ήρθε και η πρώτη μου συμμετοχή στο πανελλήνιο».
«Ανέκαθεν, τα πάντα στην κωπηλασία ήταν γι’εμένα ωραίες εικόνες, οι οποίες πρόσθεταν ένα λιθαράκι και αυτό έπλαθε σιγά σιγά τον χαρακτήρα μου. Θεωρώ ότι έχει γαλουχιθεί σε μεγάλο βαθμό από το άθλημα αυτό. Μου έχει προσφέρει πολλά μαθήματα, αλλά και ανεπανάληπτες εμπειρίες, εμπειρίες ζωής», προσθέτει.
«Αυτή η σεζόν ήταν απλά ανατρεπτική»
Σχετικά με την χρονιά που πέρασε, η ταλαντούχα αθλήτρια αναφέρει: «Υπάρχει μια μόνο λέξη, η οποία μπορεί να περιγράψει αυτή τη σεζόν. Ήταν απλά ανατρεπτική. Όλα πρέκυψαν πολύ απότομα και όχι προσχεδιασμένα. Αυτό διότι απείχα για καιρό από το άθλημα. Είχα έξι χρόνια να αγωνιστώ στο πανελλήνιο. Ναι μεν αθλούμουν, απλώς δεν ήμουν ενεργή κωπηλατικά. Αυτό το διάστημα είχα αφοσιωθεί στις σπουδές μου και στη πορεία στη δουλειά μου. Είμαι νηπιαγωγός και δούλευα για δυο χρόνια στην Συννεφούλα, έναν παιδικό σταθμό της Θεσσαλονίκης. Παρ’όλα αυτά σταμάτησα για να βρω χρόνο να συμμετάσχω στους Μεσογειακούς. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να τα συνδυάσω και τα δυο».
«Αυτή τη χρονιά στην οποία και επέστρεψα στην ενεργό δράση μεταγράφηκα στον Ιστιοπλοΐκό Όμιλο Θεσσαλονίκης. Μου είχε λείψει πολύ η κωπηλασία. Κατέβηκα στο πανελλήνιο και σιγά σιγά άρχισα να ανεβάζω ρυθμούς. Ουσιαστικά το ένα έφερε το άλλο. Κάποια στιγμή έφτασε στον όμιλο η εγκύκλιος για τα προκριματικά των Παράκτιων Μεσογειακών Αγώνων της Πάτρας και μου προτάθηκε από τους ανθρώπους του ΙΟΘ να συμμετάσχω. Εν τέλη το επιχείρησα και ήρθε στη Περέα η πρόκριση. Μετέπειτα αγωνίστηκα στη Πάτρα, όπου και κατέκτησα δυο ασημένια μετάλλια (στο σκιφ και στη σκυταλοδρομία). Στη συνεχεία προέκυψε και το World Rowing Beach Spints της Κίνας, μέσω του οποίου τελείωσε μαγικά η χρονιά» συμπληρώνει.
«Ο ΙΟΘ μας αγκάλιασε»
” Πατέρας και κόρη μετά τον διπλό θρίαμβο της Φίτσιου στη Πάτρα“
Κατόπιν, κάνει λόγο για την μεταγραφή της στον ΙΟΘ: «Οι περιστάσεις τα έφεραν έτσι. Ο πατέρας μου (Δάνος Φίτσιος) σταμάτησε από τον Όμιλο Φίλων Θαλάσσης και ανέλαβε ρόλο προπονητή στον Ιστιοπλοΐκό. Επομένως και εγώ και ο αδερφός μου αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τον ίδιο δρόμο. Μπορώ να πω ότι, ο όμιλος μας αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή, μας δέχτηκε με μεγάλη αγάπη».
” Μαζί με τον αδερφό της Στέλιο“
Συν τοις άλλοις, αναφέρεται και στον μικρό της αδερφό: «Ο Στέλιος είναι 16 χρονών. Ασχολείται και αυτός αρκετά με την κωπηλασία. Φέτος θα αγωνιστεί για πρώτη χρονιά στην κατηγορία των εφήβων. Έχει κολλήσει θα έλεγα κι αυτός με το άθλημα. Δεν είναι και δύσκολο. Άλλωστε, με το που μπεις μέσα στη βάρκα ενεργοποιείται στον υπέρτατο βαθµό ο παράγοντας “πάθος”».
«Με συγκίνησε πολύ η Εμμανουηλίδου»
” Η Δέσποινα Εμμανουηλίδου“
Στη συνέχεια, η Ζωή Φίτσιου αναφέρεται στο πλήρωμα με το οποίο είχε την καλύτερη χημεία, την Δέσποινα Εμμανουηλίδου: «Συγκινήθηκα πολύ με την Δέσποινα, η οποία σε συνέντευξη της πριν από λίγο καιρό είπε πολύ καλά λόγια γι’εμένα και γενικότερα για το πόσο πολύ ευχαριστιόμασταν το κάθε δευτερόλεπτο της κούρσας μας. Με την κοπέλα αυτή ήμασταν πλήρωμα σε δυο πανελλήνια. Η αλήθεια είναι ότι με συγκίνησε πολύ, διότι νιώσαμε το ίδιο. Στους πιο μικρούς ομίλους είναι διαφορετικά τα πράγματα, αγωνίζεσαι με άλλα δεδομένα. Έχεις μεγαλύτερο ανταγωνισμό, επομένως ζεις κάθε αναμέτρηση στο έπακρο, τραβάς την κάθε σου κουπιά με όλη σου τη ψυχή. Εξάλλου, η δύσκολη κούρσα είναι αυτή που στο τέλος σε κάνει να νιώθεις ενθουσιασμό, διότι γνωρίζεις ότι έχεις δώσει το 100% των δυνατοτήτων σου. Η Δέσποινα ήρθε στον όμιλο όταν ήμουν πρώτη προς δευτέρα λυκείου. Τόσο καιρό ήμουν μόνη μου και ξαφνικά βρήκα μια κοπέλα με την οποία μπορούσα να συνυπάρξω σε ένα πλήρωμα. Ανέκαθεν ήταν ένα κορίτσι το οποίο είχε δημιουργική όρεξη. Επομένως, δεν μου φάνηκαν περίεργα τα χνάρια που ακολούθησε. Πάντα καταπιανόταν με διάφορα πράγματα, τα οποία δεν τολμάει ο καθένας να κάνει».
“Κατά την απονομή τους στο 78 Πανελλήνιο πρωτάθλημα Κωπηλασίας (τρίτη θέση στο διπλό σκιφ Γυναικών)“
Αναφορικά με τα άτομα τα οποία εξαίρει για την προσφορά τους στην κωπηλασία, η φερέλπιδα αθλήτρια τονίζει: «Πάντοτε ήμουν κοντά με τα αδέρφια Γκουντούλα (Νίκος και Αποστόλης), λόγω του πατέρα μου, ο οποίος ήταν προπονητής στον ΟΦΘ. Από μικρό παιδί κινούμουν μεσ’τον όμιλο. Με άλλα λόγια, μεγάλωσα εκεί. Εκτός αυτών, μια ακόμη σπουδαία αθλήτρια του χώρου την οποία θαυμάζω είναι η Αλεξάνδρα Τσιάβου».
«Κυριολεκτικά παλεύεις με τα κύματα στην παράκτια»
“Κατά τη βράβευση της με το ασημένιο μετάλλιο στην σκυταλοδρομία των Παράκτιων Μεσογειακών Αγώνων (μαζί με τους: Κ. Χατζηπατέρας, Κ. Ζηντηρίδης, Π. Τσιβόγλου, Β. Στρατή, Ε. Πρίγκου)“
Κάνοντας τον απολογισμό για την πορεία της στους 2ους Μεσογειακούς Αγώνες της Πάτρας, η Ζ. Φίτσιου συμπεραίνει: «Μου άρεσε πολύ η διοργάνωση αυτή. Ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία γι’εμένα. Υπήρχε πολύ καλή οργάνωση. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το στυλ των καταλυμάτων, το οποίο θύμιζε λίγο ολυμπιακό χωριό. Όλα τα τμήματα της ελληνικής αποστολής ήταν συγκεντρωμένα σε ένα ξενοδοχείο. Επιπλέον, ήταν εντυπωσιακό το γεγονός ότι είχες τη δυνατότητα να παρακολουθήσεις μια πληθώρα αθλημάτων, τα οποία σχετίζονται με την παραλία. Μπορώ να πω ότι στο αγωνιστικό σκέλος δυσκολεύτηκα λίγο λόγω απειρίας. Το κύριο άθλημα μου είναι η κλασσική κωπηλασία. Πριν από αυτή τη χρονιά δεν είχε τύχει να ασχοληθώ με την παράκτια. Δυσκολευόμουν να διαχειριστώ τόσο τον αέρα, όσο και τα ρεύματα στο νερό. Κυριολεκτικά πρέπει να παλέψεις με τα κύματα σε αυτό το άθλημα. Παρ’όλα αυτά τα πήγα πολύ καλά. Κατέκτησα δυο ασημένια μετάλλια, μέσω τον οποίων πήρα την πρόκριση για το παγκόσμιο».
“Στο βάθρο των νικητών του Παγκοσμίου της Κίνας (μαζί με την πρώτη Yuting Zheng και δεύτερη την Βρετανίδα Rοbyn Hart-Winks)“
Έπειτα η πολλά υποσχόμενη αθλήτρια κάνει λόγο για τη συμμετοχή της στο World Rowing Beach Spints: «Όσον αφορά το Παγκόσμιο, ήταν λίγο περίεργη κατάσταση. Ήμουν η μοναδική ελληνική σημμετοχή. Επομένως, έφυγα μόνη μου από την Ελλάδα και επέστρεψα μόνη μου. Λόγω του ότι έχω ξαναπάει σε παγκόσμιο, όμως στην κλασική κωπηλασία, αλλά και σε μικρή ηλικία, συγκρίνω το πως διαχειριζόμουν τις καταστάσεις τότε και πως τώρα. Το κύριο θετικό είναι ότι αυτή τη φορά ήμουν αρκετά πιο έτοιμη. Συν τοις άλλοις το αγωνιστικό επίπεδο ήταν αρκετά υψηλό. Ήταν μοναδική εμπειρία αυτή γι’εμένα. Τόσο η διοργάνωση όσο και το νέο μέρος που γνώρισα. Θεωρώ ότι υπήρχε τρομερή οργάνωση από την μεριά της FISA. Έχει δείξει το πόσο πολύ θέλει να προωθήσει την παράκτια κωπηλασία και να αρχίσει σιγά σιγά ο κόσμος να μαθαίνει περί τίνος πρόκειται».
«Η παράκτια είναι αρκετά διαφορετική, μια άλλη μορφή κωπηλασίας. Βρίσκεται σε πρωταρχικά στάδια, επομένως ακόμη δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τη σημαντικότητα της. Κάποια στιγμή θα ενσωματωθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες», καταλήγει.
«Φοβερή πρώτη εμπειρία το παγκόσμιο του Ίτον»
“Η Στέλλα Κουμπλή“
Αναλογιζόμενη την συμμετοχή της στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Ίτoν της Αγγλίας το 2011 με τη Στέλλα Κουμπλή σε διπλό σκιφ Νεανίδων (κατετάγησαν 5ες στο Γ’ τελικό και 17ες στη γενική), η Ζ. Φίτσιου δηλώνει: «Δεν αποσκοπούσα να διεκδικήσω κάτι στο αγωνιστικό κομμάτι, λόγω του ότι ήμουν αρκετά μικρή. Ηλικιακά ανήκα στις κορασίδες, αφού ήμουν 16 χρονών. Παρόλα αυτά, ήταν μια φοβερή πρώτη εμπειρία. Χάρηκα πολύ τότε που μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία».
«Ελπίζω να βρεθώ και στο επόμενο Παγκόσμιο»
Όσον αφορά τις βλέψεις της για τη νέα σεζόν, η Ζωή Φίτσιου επισημαίνει: «Σε γενικές γραμμές, είμαι άνθρωπος ο οποίος βάζει κοντινούς στόχους. Δεν μου αρέσει πάντα να σχεδιάζω, αφήνω κάποια πράγματα να κυλήσουν μόνα τους. Προς το παρόν θα συνεχίσω να προπονούμαι αυτή τη χρονιά και θα προσπαθήσω να κυνηγήσω ότι περισσότερο μπορώ. Δεν κρύβω παρ’όλα αυτά ότι θέλω πολύ να βρεθώ του χρόνου στο επόμενο World Rowing Beach Sprints, στο Οέιρας της Πορτογαλίας. Δεν ξέρω πως θα τα φέρουν οι συγκυρίες, αλλά ελπίζω να τα καταφέρω».
