Ο Σπύρος Γιάνναρος είναι ένας αθλητής ο οποίος έχει μάθει να αγωνίζεται για τα όνειρα του. Ποιος να πιστέψει άλλωστε το αντίθετο; Όντας αθλητής προπονητών- ολυμπιονικών έχει καταφέρει και ο ίδιος με τη σκληρή δουλειά του να ενταχθεί στο γκρουπ των κωπηλατών, οι οποίοι έχουν διαπρέψει στη μεγαλύτερη αθλητική συνάντηση. Παρ’ όλα αυτά, όσο δυνατός και να είναι ένας αθλητής, υπάρχουν κάποιες στιγμές στη καριέρα του, οι οποίες τον “λυγίζουν” ψυχολογικά.
Σε μια συνέντευξη-εξομολόγηση, ο Έλληνας ολυμπιονίκης αναφέρεται για πρώτη φορά για τον λόγο, ο οποίος τον έκανε να θέσει εαυτόν εκτός εθνικής, περίπου ενάμιση χρόνο πριν. Μπορεί οι συγκυρίες να τα έφεραν έτσι ώστε να απομακρυνθεί από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, παρ’ όλα αυτά δεν εγκαταλείπει με τίποτα την ενασχόληση με το άθλημα της καρδιάς του. Μεταξύ των άλλων, ο Έλληνας πρωταθλητής στέλνει ένα αισιόδοξο μήνυμα για την έκβαση της εύρεσης χώρου στέγασης για τον ΕΝΟΑ. Επιπλέον, πλέκει το εγκώμιο του παλιού του συναθλητή Στέφανου Ντούσκου.
«Είχαν γίνει διάφορα από την αρχή της χρονιάς»
Σχετικά με τη τελευταία του συμμετοχή με την γαλανόλευκη, ο 6ος ολυμπιονίκης του Ρίο τονίζει: «Η τελευταία διοργάνωση στην οποία έλαβα μέρος με την εθνική ήταν το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Γλασκώβης, τον Αύγουστο του 2018, στο οποίο κατέλαβα την όγδοη θέση, στο σκιφ ελ. βαρών. Είχαν γίνει διάφορα από την αρχή της χρονιάς, τα οποία εν τέλει είχαν ως αποτέλεσμα να σταματήσω».
” Ο πολύπειρος τεχνικός Σ. Αθανασιάδης “
Όσον αφορά την στρατηγική την οποία ακολουθούσε ο Σ. Αθανασιάδης επί ημερών του στο τιμόνι της εθνικής, ο Γιάνναρος αναφέρει: «Λίγο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016, διαισθανόμουν ότι ηλικιακά δεν με έπαιρνε να συνεχίσω άλλο. Παρ΄ όλα αυτά εξακολούθησα να προπονούμαι στον όμιλο μου. Εκείνη την περίοδο ο κύριος Σάκης (Αθανασιάδης), ο οποίος είχε αναλάβει τον ρόλο του επικεφαλή προπονητή στην εθνική, ενημερώθηκε γι’ αυτό από τους προπονητές μου (Πολύμερο, Μπισκτιτζή), επομένως μου ζήτησε να βρεθούμε. Συναντηθήκαμε στο κωπηλατοδρόμιο του Σχινιά και φτιάξαμε ένα πλάνο, βάσει του οποίου και θα μπορούσα να κάνω τις προπονήσεις μου εκεί, αλλά και να λείπω ορισμένες μέρες, ώστε να παρακολουθώ τα εργαστήρια της σχολή μου. Έτσι κατάφερα για ένα διάστημα να ασχολούμαι και με τα δυο. Απλά προσάρμοζα τα ωράρια μου αναλόγως. Ο κ. Αθανασιάδης εφήρμοσε κάτι το οποίο δεν γινόταν με τον κ. Ποστιλόνε. Για κάποιον δικό του λόγο δεν επέτρεπε στους αθλητές να σπουδάζουν και παράλληλα να βρίσκονται στην εθνική ομάδα».
«Ο κ. Ποστιλιόνε δεν με έβαζε σε πληρώματα»
Εν τω μεταξύ, όπως εξηγεί ο Έλληνας πρωταθλητής με την έλευση του Ναπολιτάνου τεχνικού άλλαξαν τα δεδομένα: «Την επόμενη χρονιά ανέλαβε ξανά ο κ. Τζάνι ως head coach. Στην αρχή έδειχνε να μην έχει πρόβλημα με αυτό, όμως όσο περνούσαν τα κοινόβια του φαινόταν περίεργο να λείπω από την ομάδα. Συνέχεια μου ζητούσε να μην φύγω. Θεωρούσε ότι αυτό θα με αφήσει πίσω στις προπονήσεις. Κάτι που φυσικά δεν συνέβαινε. Έλειπα από το κοινόβιο για μερικές μέρες, παρακολουθούσα την εξεταστική μου και συγχρόνως προπονούμουν στο σωματείο μου. Αφότου τελείωνε η εξεταστική κατέβαινα στις προκρίσεις της εθνικής και μετά γυρνούσα ξανά για τις θεωρίες. Κάποια στιγμή, αγωνιζόμασταν στις προκρίσεις μαζί με την ομάδα της Λιθουανίας. Βγήκα πρώτος από τους Έλληνες στο σκιφ και τις δυο πρώτες μέρες. Είχα διαφορά από τον δεύτερο Έλληνα περίπου 10-12 δευτερόλεπτα. Σε γενικές γραμμές, ήμουν τρίτος την πρώτη μέρα και δεύτερος τη δεύτερη. Μετά από αυτό του ξαναζήτησα να φύγω. Κάπως έτσι ξεκίνησε η πρώτη παρεξήγηση μεταξύ μας. Η απάντηση του σε αυτό ήταν η εξής: “Σπύρο φύγε άμα θες, αλλά μην ξανάρθεις”. Μετά χωρίς να του πω κάτι μου είπε: “Νομίζεις ότι κέρδισες τους Λιθουανούς επειδή ήσουν καλός; Τα κατάφερες επειδή ήσουν ξεκούραστος”».
” Ο ναπολιτάνος τεχνικός Τζ. Ποστιλιόνε “
«Στις επόμενες προκρίσεις κέρδισα ξανά στο σκιφ. Τη μια μέρα για δυο δευτερόλεπτα και την άλλη για πέντε. Δεν με έβαζε σε πληρώματα, ενώ ζητούσα να μου δοθεί μια ευκαιρία. Είναι περίεργο, διότι δεν προσπάθησε να αξιοποιήσει τα δυο πιο δυνατά του σκιφ, τον Νίνο (Νικολαΐδη) κι εμένα. Μετά ακολούθησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του Βελιγραδίου, στο οποίο βγήκα όγδοος και ο Νίνο 10ος. Συνεχίστηκαν οι προπονήσεις στο Σχινιά, εξακολουθούσα να τα πηγαίνω καλά, αλλά δεν έβλεπα να αλλάζει η κατάσταση. Επόμενη διοργάνωση ήταν οι Μεσογειακοί στους οποίους αποφάσισε να βάλει τον Νίνο μαζί με τον Γιάννη Μαρόκο στο διπλό (ελ. βαρών). Δεν μπορώ να πω κάτι γι’ αυτό, ήταν σωστή η επιλογή του. Τα παιδιά τα πήγαν πολύ καλά, βγήκαν δεύτεροι. Εγώ βγήκα τρίτος στο σκιφ. Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα να λάβω τόσο καλή θέση, διότι υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός», συμπληρώνει ο Σπύρος Γιάνναρος.
” Ο συναθλητής του Νίνος Νικολαΐδης“
Κατόπιν, αναφέρει: «Στη πορεία μεσολάβησε μια παύση, διότι έπρεπε να δώσω την εξεταστική μου. Στη συνέχεια προέκυψε και η τελευταία μου συμμετοχή, αυτή που προανέφερα, το Ευρωπαϊκό της Γλασκώβης. Μετά από αυτή τη διοργάνωση επιστρέψαμε στη Καστοριά, στην οποία πραγματοποιήθηκαν οι προκρίσεις time trials (χρονομετρήσεις) για το Παγκόσμιο Ανδρών- Γυναικών του Πλόβντιβ, της Βουλγαρίας. Τότε ήταν η μοναδική φορά μεσ’ το χρόνο την οποία με δοκίμασε στο διπλό (ελ. βαρών), μαζί με το Νίνο. Μου έκανε εντύπωση το ότι ξαφνικά αποφάσισε να με ενσωματώσει σε πλήρωμα. Εξίσου παράξενο μου φαινόταν το ότι έφτιαξε πληρώματα την τελευταία στιγμή, χωρίς να τα έχει δοκιμάσει. Εν τέλει, μου ανακοίνωσε ότι με προόριζε να αγωνιστώ ξανά στο σκιφ. Απεναντίας, έκανε πλήρωμα στο διπλό (ελ. βαρών) το Νίνο με τον Πέτρο Γκαϊδατζή».
«Είχα πλέον φτάσει στα όρια μου»
Όπως τονίζει ο πολύπειρος κωπηλάτης, μετά από την απόφαση αυτή του Ιταλού τεχνικού ένιωσε να μην εκτιμούνται οι κόποι του: «Απογοητεύτηκα και γι’ αυτό αποφάσισα να σταματήσω. Είχα πλέον φτάσει στα όρια μου. Είναι άδικο όλο αυτό. Απέδειξα το ότι ήμουν καλός, αλλά δεν έβλεπε την κατάλληλη αντιμετώπιση. Έμεινα με μια μεγάλη απορία, ένα τεράστιο “γιατί”. Ο τρόπος του μου έδειχνε ότι το έκανε εσκεμμένα, παρόλο που είχα καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια, ώστε να μου δοθεί αυτή η ευκαιρία. Όταν αφιερώνεις -όμως- τόσες ώρες σε κάτι σημαίνει ότι το θέλεις πολύ. Υπήρχαν διαστήματα τα οποία βρισκόμουν συνεχώς σε κίνηση. Έκανα δρομολόγια 100 χιλ. πήγαινε- έλα από την σχολή μου προς τον Σχινιά και το ανάποδο. Η μέρα μου ξεκινούσε με προπόνηση. Μετά έφευγα για να πάω στο Αιγάλεω, στη σχολή μου και αργότερα επέστρεφα ξανά για την απογευματινή μου προπόνηση. Όλα αυτά χωρίς ξεκούραση. Δυστυχώς υπό αυτές τις συνθήκες δεν γίνεται να βρίσκομαι στην εθνική, αν και θα το ήθελα πολύ ακόμη και σήμερα. Μάλλον, ο κ. Ποστιλιόνε έχει χάσει τον έλεγχο σε κάποια πράγματα. Έχει ένα συγκεκριμένο μοτίβο στο μυαλό του για το πως πρέπει να λειτουργεί ο κάθε κωπηλάτης. Δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, έχει τη δική του προσωπικότητα, συνεπώς και τις ιδιαιτερότητες του. Προφανώς και δεν λέω ότι ο προπονητής οφείλει να προσαρμοστεί πάνω στον αθλητή. Όμως χρειάζεται να υπάρχει κάτι το αμοιβαίο μεταξύ τους, ούτε απόλυτη χαλαρότητα, αλλά ούτε και βούρδουλας. Απλά να υπάρχει μια ισορροπία. Ναι μεν να φωνάζει- διορθώνει τον αθλητή στο λάθος του, αλλά και να τον εμψυχώνει στην κούρσα του. Κατά την γνώμη μου αυτά τα στοιχεία δεν τα έχει».
«Εξ αρχής του είχα εξηγήσει ότι ο βασικός μου στόχος ήταν να προσπαθήσω για πρόκριση στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, ως μέλος ενός πληρώματος. Πίστευα ότι θα με στήριζε, όμως αυτό δεν έγινε», συμπεραίνει.
Σχετικά με την επόμενη μέρα της αποχώρηση του από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ο Σπύρος Γιάνναρος επισημαίνει: «Μια χρονιά αργότερα έκανα ακόμη μια προσπάθεια να ενταχθώ στην εθνική, μέσω κάποιων τεστ. Όμως τα παράτησα, διότι είχα πλέον χάσει την εμπιστοσύνη μου προς τον κ. Ποστιλιόνε. Αν έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι παρόλη τη προσπάθεια σου δεν θα έχεις την ανάλογη στήριξη, είναι λογικό να σε πάρει από κάτω. Πλέον αγωνίζομαι μόνο στο πανελλήνιο».
Ακολούθως, εκφέρει την εξής γνώμη: «Η ομοσπονδία κάνει τα αδύνατα δυνατά, ώστε να προσφέρει ορισμένες παροχές στους αθλητές της εθνικής, με ότι έσοδα διαθέτει. Καλύπτει διαμονή, φαγητό και όλα τα απαραίτητα οδοιπορικά. Δεν έχω κανένα παράπονο περί αυτού. Μόνο ένα πράγμα δεν με βρίσκει σύμφωνο. Κατά την κρίση μου δίνει παραπάνω αρμοδιότητες απ’όσες πρέπει στον κ. Τζάνι».
«Μακάρι να βρεθεί μια λύση για τον ΕΝΟΑ»
Σε δεύτερο χρόνο, ο Σπ. Γιάνναρος κάνει αναφορά και για την δυσχερή κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο όμιλος του, ο ΕΝΟΑ: «Όπως είναι ευρέως γνωστό, τον Οκτώβριο του 2018 η πολιτεία έβαλε “λουκέτο” στις εγκαταστάσεις του ομίλου μας, στον Άγιο Κοσμά. Με την προηγούμενη κυβέρνηση δυστυχώς δεν βρέθηκε κάποια λύση. Προ ολίγου καιριού συναντήθηκε μια αντιπρωσοπεία του ομίλου μας (Βασ. Πολύμερος, Χρ. Μπισκιτζή, Γ. Κωνσταντόπουλος, Ρότζερ Γκαττ) με τον γενικό γραμματέας αθλητισμού, τον Γιώργο Μαυρωτά. Δεν έχω εικόνα για το τι ειπώθηκε, παρ’όλα αυτά ενημερώθηκα ότι το θέμα βρίσκεται σε καλό δρόμο. Ο κ. Μαυρωτάς το έχει αναλάβει το θέμα προσωπικά και προσπαθεί να μας βρει έναν χώρο να στεγαστούμε μόνιμα. Μέχρι να γίνει αυτό προπονούμαστε στο γυμναστήριο Planet Fitness, όσον αφορά τις ασκήσεις τις οποίες κάνουμε εκτός νερού (εργόμετρο, βάρη κλπ.). Επιπλέον, τα Σαββατοκύριακο πηγαίνουμε στο Σχινιά για βάρκα. Δυστυχώς αναγκαστήκαμε να διασκορπιστούμε.Το τμήμα της ιστιοπλοΐας πήγε στη Βούλα και το κανόε-καγιάκ στο Καλαμάκι. Είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση όμως το παλέυουμε όσο μπορούμε. Οι προπονητές (Πολύμερος, Μπισκιτζή) έχουν συνεισφέρει τα μέγιστα, ώστε να κρατηθεί ο όμιλος στα πόδια του. Μάλιστα στο σημείο που έφτασε η κατάσταση δεν πληρώνονται κιόλας. Μεγάλο στήριγμα στον όμιλο φυσικά αποτελούν και οι γονείς, οι οποίο βοηθούν αρκετά με την καταβολή των συνδρομών. Είναι πολύ θλιβερό αυτό που συμβαίνει. Μακάρι να βρεθεί άμεσα μια λύση».
«Ο Βασίλης και η Χρύσα είναι οικογένεια μου»
Όπως είναι φυσικό, ο Γιάνναρος δεν θα μπορούσε να μην σχολιάσει και την προσφορά των προπονητών του και έτερων ολυμπιονικών, Βασίλη Πολύμερο και Χρύσα Μπισκιτζή: «Όσα έχω καταφέρει στη καριέρα μου τα οφείλω σε εκείνους. Τους έχω μεγάλη εμπιστοσύνη. Τους ακούω σε ότι και να μου πουν με κλειστά μάτια. Ανέκαθεν εφάρμοζα τις συμβουλές τους. Δεν έχει τύχει να ξεκινήσω μια κούρσα και να σταματήσω να σκέφτομαι τα λόγια τους. Πάντα είχαν τον τρόπο να μου δώσουν την ώθηση ώστε να βάλω τα δυνατά μου. Ήταν σαν να μου περνάνε με κάποιο μαγικό τρόπο την αίσθηση ότι μπορώ να καταφέρω “τα πάντα”».
” Βασίλης Πολύμερος- Χρύσα Μπισκιτζή“
«Μου έχουν σταθεί πάρα πολύ, όχι μόνο στα εύκολα αλλά και στα δύσκολα. Είναι σαν γονείς γι’εμένα. Το 2016, βγαίνοντας τρίτοι στην προλυμπιακή ρεγκάτα της Λουκέρρνη χάσαμε με το πλήρωμα μου (τετράκωπος ελ. βαρών μαζί με: Γ. Πέτρου, Στ. Ντούσκο,Παν. Μαγαδανή) την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς του Ρίο. Έπαιρναν το εισητήριο μόνο οι δυο πρώτοι. Αυτό με απογοήτευσε πολύ και γι’αυτό σκεφτόμουν να τα παρατήσω. Όμως, ο Βασίλης και η Χρύσα ήταν γι’ακόμη μια φορά στο πλευρό μου. Μου έλεγαν: “Σπύρο μπορείς να αγωνιστείς σε ένα ακόμη παγκόσμιο, έχεις αστείρευτες δυνάμεις, έχεις πολύ προπόνηση στα πόδια σου”. Τους νιώθω οικογένεια μου και τον όμιλο σπίτι μου. Φυσικά, τους έχω ξεκαθαρίσει, ότι σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνάει ο ΕΝΟΑ θα βοηθήσω, σε οτιδήποτε μπορέσω να φανώ χρήσιμος».
” Στο πλευρό της προπονήτριας του“
«Επίσης, εκείνη την περίοδο είχα μεγάλη συμπαράσταση από τους γονείς μου, αλλά φυσικά και από τον κ. Σάκη (Αθανασιάδης). Ότι και να πω είναι λίγο γι’αυτόν τον άνθρωπο. Είναι εξαιρετικός. Με έχει στηρίξει πάρα πολύ, σε διάφορα στάδια της αθλητικής μου πορείας. Βεβαίως, ένας πολύ σημαντικός παράγοντας της ζωής μου είναι και η κοπέλα μου. Μου έχει συμπαρασταθεί πάρα πολύ. Εκτός αυτού, έκανε ανέκαθεν υπομονή, αλλά και μου έστειλνε θετική ενέργεια, όταν έλειπα για μεγάλο διάστημα σε αγώνες ή σε κοινόβια», καταλήγει.
«Ο Ντούσκος είναι δουλευταράς στη προπόνηση»
Μεταξύ των άλλων, ο πεπειραμένος αθλητής μιλάει και για το μέλος του παλιού ολυμπιακού πληρώματος του, τον Στ. Ντούσκο: «Η βελτίωση που είχε ο Στέφανος φέτος είναι απίστευτη. Είναι δουλευταράς στη προπόνηση. Είναι πολύ προσηλωμένος στον στόχο του. Συγκριτικά με την προηγούμενη χρονιά είναι 10-15 δευτερόλεπτα πιο γρήγορος. Έχει βρει πολύ την όλη κίνηση. Η επαναφορά του (ώστε να έρθει μπροστά στα υποπόδια) είναι πιο μαλακή. Έχει απίστευτο άρπαγμα, αφού με το που γυρίσει η κουτάλα του πιάνει αμέσως νερό. Θεωρώ ότι αυτό είναι εγκεφαλικό, είχε πάντα άμεσο άρπαγμα. Πλην αυτού, είναι ένας αθλητής πολύ δυνατός εργοφυσιολογικά. Η μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου που βγάζει στα εργομετρικά τεστ (2000μ.) είναι αρκετά εντυπωσιακή. Κατά την άποψη μου, είναι μια από τις βάρκες, οι οποίες έχουν πολλές πιθανότητες να πάρουν την πρόκριση, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο».
” Μαζί με το πλήρωμα του στους Ολυμπιακούς του Ρίο: Γ. Πέτρου, Στ. Ντούσκος, Παν. Μαγδανής“
«Για να μπορέσει να μεταβεί από την ελαφριά στη βαριά κατηγορία έπρεπε να αλλάξει την διατροφή του, ώστε να πάρει μυϊκή μάζα. Δεν πιστεύω να τον δυσκόλεψε τόσο αυτό, όσο το διάστημα που έτρεχε στην ελαφριά. Απ’όσο θυμάμαι από την περίοδο που αγωνιζόμασταν μαζί, το χειμώνα ήταν 75 κιλά και έπρεπε το καλοκαίρι να πέσει στα 69-70. Ήταν συνήθως στο όριο. Ζοριζόταν αρκετά για να το πετύχει αυτό. Επομένως, πάντα προσπαθούμε κι εμείς το πλήρωμα του (μαζί με Πέτρου και Μαγδανή στην τετράκωπο ελ. βαρών) να τον βοηθήσουμε», ολοκληρώνει.
” Ο Στέφανος Ντούσκος“
Παράλληλα, ο χάλκινος παγκόσμιος πρωταθλητής στη Σαρατότα το 2017, διαπιστώνει: «Είναι πολύ αρνητικό το ότι καταργείτε η ελαφριά κατηγορία από τους Ολυμπιακούς. Οι περισσότεροι αθλητές μας τείνουν προς αυτή. Ο μέσος όρος των Ελλήνων κωπηλατών βρίσκεται στο 1,80- 1,83 ύψος και 75-80 κιλά. Είναι δύσκολο να βρεθούν ψηλά κορμιά, ώστε να ασχοληθούν με τη βαριά κατηγορία. Πλέον, αναγκαστικά οι περισσότεροι αθλητές θα πρέπει να έχουν ύψος 1,90 και 100 κιλά βάρος, έτσι ώστε να ανταπεξέρχονται σε αυτή. Ειδάλλως θα πρέπει να είναι γύρω στο 1,85 και να εστιάζουν περισσότερο στην τεχνική. Επομένως, θα χρειάζεται να δουλεύουν το διπλάσιο χρόνο στη βάρκα, ώστε να κερδίζουν τα δευτερόλεπτα που θα τους λείπουν από το εργόμετρο».
«Ήθελα να δοκιμάσω και το πανί»
Στη πορεία, ο έμπειρος αθλητής κάνει λόγο για τη νέα του ενασχόληση, την ιστιοπλοΐας: «Εδώ και μερικά χρόνια ο Σύλλογος Ελλήνων Ολυμπιονικών έχει δημιουργήσει ένα πρόγραμμα, μέσω του οποίου μπορούμε τα μέλη του να κάνουμε δωρεάν μαθήματα ιστιοπλοΐας. Ήθελα πολύ να δοκιμάσω και το πανί. Παρ’ όλα αυτά, αποφάσισα να ξεκινήσω φέτος, διότι τώρα βρήκα το χρόνο».
Τέλος, ξεχωρίζει τους λόγους για τους οποίους ελκύστηκε από το άθλημα αυτό: «Μου αρέσει πολύ η επαφή με το νερό, επομένως θέλησα να δοκιμάσω και την ιστιοπλοΐα. Θέλει απίστευτες γνώσεις. Χρειάζεται να προσέχεις από που φυσάει ο αέρας, ώστε να αλλάζεις την πορεία του πανιού. Συν τοις άλλοις, σε αυτό έχεις πορεία προς τα μπροστά, ενώ στη κωπηλασία πηγαίνεις προς τα πίσω. Ήθελα να διαπιστώσω και αυτή τη διαφορά. Μέχρι στιγμής μου αρέσει αρκετά. Οι προπονητές μου μου έχουν προτείνει να κατέβω και σε αγώνες. Δεν ξέρω αν θα το κάνω κάποια στιγμή. Θα δείξει, όλα είναι πιθανά. Παρ’΄όλα αυτά, το διάστημα αυτό σκοπεύω να επικεντρωθώ στη σχολή μου. Πλέον βρίσκομαι στο τέταρτο και τελευταίο έτος και μου απομένουν έντεκα μαθήματα συν την πρακτική».
