Έχοντας πλέον συμπληρώσει μια πενταετία λειτουργίας, το τμήμα Coastal Rowing Club του ΟΦΘ συνεχίζει ακατάπαυστα να ανθίζει στις τάξεις του την παράκτια κωπηλασία. Ένα σπορ το οποίο αποτελεί μια ιδαίτερα αναπτυσσόμενη και συνάμα διαφορετική μορφή της κλασικής κωπηλασίας. Στον απόηχο της γιορτής για τα πέντε έτη ύπαρξης του μοναδικού τμήματος coastal rowing στην Ελλάδα, ο επικεφαλής προπονητής του Νίκος Γκουντούλας, εξηγεί το πως εμπνεύστηκε την καινοτόμο ιδέα του. Συν τοις άλλοις, παραθέτει τα οφέλη, τα οποία μπορεί να αποφέρει το νέο μέλος της κωπηλασίας στους ανθρώπους του χώρου. Παράλληλα, στέλνει ένα μήνυμα αισιοδοξίας, ώστε να ακολουθήσουν κι άλλοι τα χνάρια του.
«Η παράκτια κωπηλασία είναι αρκετά εντυπωσιακή»
Όσον αφορά την γνωριμία του με την νέα εκδοχή της κωπηλασίας, αυτή της παράκτιας ο Ν. Γκουντούλας αφηγείται: «Το 2010, ενώ πηγαίναμε με τον αδερφό μου, τον Αποστόλη στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Νέας Ζηλανδίας, συναντήσαμε στο αεροδρόμιο του Σίδνεϊ, όπου και ήταν ο ενδιάμεσος σταθμός μια γυναικεία ομάδα από την Αυστραλία. Πάνω στην κουβέντα μας ανέφεραν ότι επέστρεφαν από το Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Τουρκίας. Μας είπαν μερικά λόγια για το περί τίνος πρόκειται και μας άρεσε πολύ. Έτσι αρχίσαμε σιγά σιγά να ψάχνουμε και από μόνοι μας πληροφορίες. Όταν αποχωρήσαμε από την εθνική ομάδα το 2012, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με αυτό. Η παράκτια κωπηλασία είναι αρκετά εντυπωσιακή. Αποτελεί μια ιδιαίτερη εναλακτική της κλασσικής κωπηλασίας. Πάντα μας άρεσε να κωπηλατούμε σε ανοιχτή θάλασσα. Γενικότερα λατρεύουμε την επαφή με το φυσικό περιβάλλον».
” Το θρυλικό δίδυμο της ελληνικής κωπηλασίας: Αποστόλης και Νίκος Γκουντούλας“
«Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησαν όλα. Το 2013, εγώ, ο αδερφός μου ο Αποστόλης και η Αλεξάνδρα Τσιάβου γίναμε οι πρώτοι Έλληνες, οι οποίοι αγωνίστηκαν σε διοργανώσεις παράκτιας. Πρώτα συμμετείχαμε στη διεθνή ρεγκάτα του Μονακό, εμείς οι δυο στο διπλό σκιφ ανδρών και η Αλεξάνδρα στο σκιφ γυναικών. Ουσιαστικά πραγματοποιήσαμε ένα δοκιμαστικό τεστ, ώστε να διαπιστώσουμε αν μας αρέσει. Μπορώ να πω ότι μας άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις. Έτσι στη συνέχεια οργανώσαμε τη συμμετοχή μας στο παγκόσμιο του Χέλσιμποργκ, της Σουηδίας. Συμμετείχαμε ξανά στα ίδια αγωνίσματα. Ο Αποστόλης κι εγώ λάβαμε ένα ασημένιο, ενώ η Αλεξάνδρα ένα χρυσό», προσθέτει.
” Η Αλεξάνδρα Τσιάβου“
«Ο ΟΦΘ στηρίζει όσο περισσότερο μπορεί την παράκτια»
Όσον αφορά τον πρωτοπόρο όμιλο στο νέο αυτό είδος κωπηλασίας, επισημαίνει: «Το πρώτο και δυνατό βήμα προς την ανάπτυξη της παράκτιας το έχει κάνει ο όμιλος μας, ο ΟΦΘ. Την στιγμή που οι υπόλλοιποι έψαχναν να μάθουν τι είναι η παράκτια κωπηλασία, ο Όμιλος Φίλων Θαλλάσης είχε ήδη καταθέσει τον φάκελο του στη FISA, ώστε να γίνει η Θεσσαλονίκη η διοργανώτρια πόλη του Παγκοσμίου πρωταθλήματος, του 2014. Μετά από αυτή τη διοργάνωση, στην οποία πήρα μέρος ως αθλητής, θεώρησα ότι ήταν μια πολύ καλή χρονική στιγμή, ώστε να ετοιμάσω ένα καινοτόμο κωπηλατικό τμήμα. Έτσι λοιπόν, δημιούργησα το Coastal Rowing Club Thessaloniki, μια ιδέα η οποία έγινε πράξη με την αμέριστη βοήθεια του ΟΦΘ. Κύριο μέλημα του τμήματος είναι να προάγει τον αθλητισμό και όχι τον πρωταθλητισμό. Με άλλα λόγια, η προτεταιότητα του είναι το άνοιγμα της κωπηλασίας στο ευρύ κοινό. Απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες. Βεβαίως υπάρχουν και αγωνιστικές προεκτάσεις, παρ’όλα αυτά δεν είναι αυτοσκοπός. Πλέον, ο Όφιλος Φίλων Θαλάσσης στηρίζει όσο περισσότερο μπορεί την ανάπτυξη της παράκτιας κωπηλασίας, κάτι το οποίο νομίζω ότι έχει ήδη δείξει αυτή την πενταετία».
«Είχαμε ήδη αγοράσει κάποια σκάφη και στη πορεία αποκτήσαμε ορισμένα μεταχειρισμένα, δυο ημερών, από τους αγώνες. Επομένως, το τμήμα ξεκίνησε με ένα στόλο οχτώ σκαφών. Τα χρήματα ώστε να πάρει το εγχείρημα αυτό σάρκα και οστά μπήκαν κυρίως από εμένα. Από τη μεριά του συνέδραμε και ο Όμιλος Φίλων Θαλάσσης με ένα ποσό. Θα ήθελα να ευχαριστήσω γι’όλα το σωματείο, διότι αποτέλεσε τον ηθικό αυτουργό ώστε να γίνει αυτό το πρότζεκτ πραγματικότητα. Παγκοσμίως αποτελούμε ένα από τα μεγαλύτερα τμήματα, κάτι το οποίο μας κάνει πρωτοπόρους. Συνεπώς, ότι δράσεις κάνουμε τις κοινοποιεί και η παγκόσμια ομοσπονδία, στα μέσα μαζικής δικτύωσης. Αριθμούμε περίπου τα 80 μέλη, συν κάποιους περιστασιακούς αθλητές. Σχετικά με το προπονητικό κομμάτι, εγώ είμαι ο επικεφαλής και έχω στο πλευρό μου τον Βασίλη Τσανταρλιώτη. Μέχρι τον Σεπτέμβριο ήταν μέλος του επιτελείου μας και η Μάιη Εμμανουηλίδου. Πλέον, όμως δεν έχει το χρόνο για να συνεχίσει», συμπληρώνει.
” Ο Βασίλης Τσανταρλιώτης“
«Είναι επιτακτική η ανάγκη να βρουν οι όμιλοι πόρους»
Ακολούθως, ο πολύπειρος αθλητής τονίζει: «Κατ’εμέ η παράκτια καθ’εαυτού έχει τρομερές προοπτικές εξέλιξης. Έχει προεκτάσεις τόσο αθλητικές, όσο και τουριστικές, φυσικά και επιχειρηματικές. Πρέπει να βρούμε τρόπο να την αναπτύξουμε στην Ελλάδα. Είναι αναπτυσσόμενη σε παγκόσμια κλίμακα. Σε αυτό το άθλημα χρειάζεται να επενδυθεί ένα αρκετά πιο μικρό ποσό, συγκριτικά με εκείνο το οποίο χρειάζεται για να αγοραστούν σκάφη ολυμπιακής κωπηλασίας. Επομένως, η λειτουργία τμήματος ενηλίκων παράκτιας κωπηλασίας σε κάποιους ομίλους, θα τους αποφέρει χρήματα ώστε να στηρίξουν την ολυμπιακή κωπηλασία. Είναι ευρέως γνωστό ότι, με τον τρόπο που δουλεύεται η κωπηλασία στην Ελλάδα δεν βγαίνει κανείς οικονομικά. Οι συνδρομές είναι αρκετά χαμηλές και το κόστος της λειτουργίας, αλλά και της συντήρησης μεγάλο. Δεν υπάρχει κανείς να βγάζει κέρδος ή να έχει αποθεματικό από τις συνδρομές. Συνεπώς, είναι επιτακτική η ανάγκη να βρουν οι όμιλοι κάποιους τρόπους εσόδων. Φυσικά, η παράκτια μπορεί να αποτελεί έναν από αυτούς».
Εν συνεχεία, ο καταξιωμένος αθλητής συμπεραίνει: «Αυτή τη στιγμή που μιλάμε η ΕΚΟΦΝΣ έχει ήδη συντάξει τον κανονισμό παράκτιας κωπηλασίας. Επομένως, προσπαθεί σιγά σιγά να την αναπτύξει, τόσο σε επίπεδο ομιλικό, όσο και σε ομοσπονδιακό. Θεωρώ ότι η ομοσπονδία έχει καταλάβει την σημαντικότητα της».
«Η ανταπόκριση του κόσμου είναι μεγάλη»
Σε δεύτερο χρόνο, ο προπονητής του πρώτου τμήματος παράκτιας κωπηλασίας στην Ελλάδα αναφέρει: «Μόνο θετικά μπορεί να είναι τα μηνύματα για την πορεία του Coastal Rowing Club Thessaloniki. Η σεζόν ξεκίνησε γι’εμάς πιο δυνατά από ποτέ. Η ανταπόκριση του κόσμου είναι μεγάλη και αιρόμαστε πολύ γι’αυτό. Βλέπουμε άτομα τα οποία δεν ήταν κοντά στο κλάδο της κωπηλασίας να έρχονται σε εμάς και να γνωρίζουν την παράκτια. Ο σκοπός μας είναι τα μέλη μας να μάθουν και να αγαπήσουν αυτό το υπέροχο άθλημα. Είναι ιδιαίτερα ελκυστικό και με άμεση επαφή με τη θάλασσα. Επίσης, μπορούν να προσαρμοστούν σε αυτό διάφορες προπονητικές τεχνικές. Δραστηριοποιούμαστε με γκρουπ 20 ατόμων, τα οποία κωπηλατούν, γυμνάζονται και διαμορφώνουν μια ωραία και μεγάλη παρέα. Αυτά είναι τα στοιχεία τα οποία κυνηγάμε. Είμαστε πολυ ευχαριστημένοι, όταν μας λένε τα μέλη μας ότι περνάνε καλά».
«Στην αρχή δυσκολεύτηκα πολύ. Δεν υπήρχαν τμήματα για ενήλικες παρόμοιου τύπου, ούτε στην Ελλάδα, άλλα ούτε γενικότερα στην Ευρώπη. Υπήρχαν μόνο τα Master Clubs, τα οποία δεν δουλεύουν με τον ίδιο τρόπο. Εν τω μεταξύ, τα περισσότερα αφορούσαν την κλασσική κωπηλασία. Επομένως, στην αρχή κινούμουν σε τελείως αχαρτογράφητα νερά. Το ρίσκο ήταν πολύ μεγάλο, δεν το συζητάω. Το ποσό που επένδυσα ήταν εξίσου μεγάλο. Δεν γνώριζα εξ αρχής αν θα πετύχαινε, ή όχι. Ωστόσο, μπορώ να πω ότι, ο κόσμος αγκάλιασε γρήγορα αυτή τη προσπάθεια», συμπληρώνει.
«Είναι χρέος μας να βοηθήσουμε τα υπόλοιπα σωματεία»
Έπειτα, ο Νίκος Γκουντούλας κάνει λόγο για τις καλές σχέσεις τις οποίες διατηρεί με τους άλλους ομίλους: «Όταν επιθυμεί ένας αθλητής κάποιου σωματείου να αγωνιστεί σε μια διοργάνωση παράκτιας κωπηλασίας, χρειάζεται και τα αντίστοιχα σκάφη.Επομένως, από την στιγμή που διαθέτουμε τον κατάλληλο εξοπλισμό, είναι χρέος μας να βοηθήσουμε. Φυσικά χωρίς να υπάρχει εκμετάλλευση από τη μεριά τους. Δεν το βλέπω ανταγωνιστικά. Θα χαρώ πολύ αν δω να δημιουργούνται ακόμη τρια- τέσσερα club στην Ελλάδα. Πιστεύω ότι, έτσι θα κατασκευαστεί ένα γερό οικοδόμημα, γύρω από το άθλημα αυτό. Εξάλλου, υπάρχουν και οι αθλητές ώστε να το στηρίξουν. Ούτως ή άλλως, θα είναι οι ίδιοι. Όσοι αγωνίζονται στην ολυμπιακή κωπηλασία θα μεταπηδούν ανάλογα τις συγκιρίες στη παράκτια».
Συγχρόνως, ο δημιουργός του Coastal Rowing Club Thessaloniki διαπιστώνει: «Κατά την κρίση μου, είναι πάρα πολλοί οι όμιλοι οι οποίοι πληρούν τις προδιαγραφές να αναπτύξουν τη παράκτια. Το ερώτημα είναι ποιοι θα επιχειρήσουν την δημιουργία αντίστοιχων τμημάτων. Εκ των πραγμάτων, χωρίς κάποιον ιδιώτη επενδυτή ή χωρίς την χορηγία κάποιου ιδρύματος, επιπέδου Σταύρος Νιάρχος, είναι πολύ δύσκολο να γίνει. Όσο φθηνότερα και να είναι τα συγκεκριμένα κωπηλατικά σκάφη δεν παύουν να είναι σημαντικά έξοδα για έναν ναυτικό όμιλο».
Παράλληλα, ο Νίκος Γκουντούλας στέκεται και στην αρκετά πετυχημένη διοργάνωση των 2ων Παράκτιων Μεσογειακών Αγώνων, οι οποίοι έλαβαν χώρα τον Αύγουστο στη Πάτρα: «Την εποχή την οποία διεξήχθησαν οι μεσογειακοί αγώνες, ευνόησαν αθλητές οι οποίοι δεν βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή της εθνικής ομάδας. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Θεωρώ ότι αυτός είναι ένας τρόπος να κρατήσουμε αθλητές κοντά στην αγωνιστική κωπηλασία, χωρίς να είναι οι πρώτοι των πρώτων. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι το επίπεδο είναι χαμηλό. Δεν σημαίνει ότι ένας διακεκριμένος αθλητής της κλασσικής κωπηλασίας θα είναι σίγουρα καλός και στην παράκτια.Το βασικό είναι να αντιλειφθεί ο κάθε αθλητής τις διαφορές και να δουλέψει πάνω σε αυτές».
«Πλέον, διαθέτουμε την κατάλληλη τεχνογνωσία και εμπειρία»
«Είχα τη τιμή να κατέχω τη θέση του διευθυντή αγώνων (competition manager). Ήταν μια πολύ απαιτητική διοργάνωση την οποία εγώ, ο αδερφός μου, οι λοιποί συνεργάτες μας, την φέραμε εις πέρας με μεγάλη επιτυχία. Φυσικά σε αυτό συνείσφερε και ο επικεφαλής από πλευράς FISA, κ. Θανάσης Μητρούσης. Αποκομήσαμε μόνο θετικά σχόλια. Νομίζω ότι έτσι τέθηκαν τα θεμέλια. Πλέον διαθέτουμε την τεχνογνωσία, αλλά και την εμπειρία σαν χώρα να πάρουμε και άλλες διοργανώσεις υψηλής σημασίας. Το rowing beach sprint δίνει μια φοβερή δυνατότητα ώστε να πραγματοποιήσεις εξαιρετικούς αγώνες και με μικρές απαιτήσεις. Εκεί βρίσκεται όλη η ουσία του, στο ότι είναι low cost και ο υγρός στίβος του μπορεί να στηθεί εύκολα», υπογραμμίζει.
” Μαζί με τους συνεργάτες του, αλλά και τους βραβευθέντες αθλητές της “γαλανόλευκης” στους Μεσογειακούς“
Μεταξύ των άλλων, ο Νίκος Γκουντούλας αναλύει τα αγωνίσματα του coastal rowing: «Ουσιαστικά η παράκτια χωρίζεται σε δυο σκέλη, το ένα έχει να κάνει με το durance, ενώ το άλλο με το sprint. Το durance είναι πιο ανοιχτό προς όλους, δηλαδή σε αθλητές διαφόρων ηλικιών, οι οποίοι συμμετέχουν με δικά τους έξοδα. Απεναντίας, το rowing beach sprint προς το παρόν διαξάγεται με σύμβολα εθνικών ομάδων.Ενδεχομένως να αλλάξει κάτι στη δομή τους. Δεν το γνωρίζουμε αυτό ακόμη. Όπως και να το κάνουμε, είναι δυο κόσμοι οι οποίο ενώνονται ουσιαστικά στην παράκτια κωπηλασία. Αυτό γι’εμένα είναι πολύ ενδιαφέρον».
Τέλος, κάνει λόγο για το μέλλον του coastal rowing: «Συζητιέται ήδη ότι θα ενσωματωθεί η παράκτια κωπηλασία, στο ολυμπιακό πρόγραμμα του 2024. Είναι μια αρκετά βάσιμη πληροφορία. Μην ξεχνάμε εξάλλου ότι, από το 2020 και μετά δεν θα έχουμε ελαφρά βάρη. Επομένως, θα υπάρξουν κενές θέσεις και ποσοτικά, αλλά και από άποψη κλάσης σκαφών, τις οποίες θα προσπαθήσει η FISA να καλύψει με άλλους τρόπους. Άρα, η παράκτια κωπηλασία είναι μια επιλογή πολύ σοβαρή».
