Δυο ολυμπιακοί θρύλοι, η Τόνια Σβάιερ και ο Βασίλης Πολύμερος, σχολιάζουν το παρελθόν και το μέλλον της εθνικής ομάδας. Η πρώτη Ελληνίδα ολυμπιονίκης του χώρου, αλλά και ο πρώτος Έλληνας κωπηλάτης που πέρασε στο λαιμό του ολυμπιακό μετάλλιο (μαζί με το Νίκο Σκιαθίτη στην Αθήνα το 2004) εκφράζουν, επίσης, τις απόψεις τους γύρω από την επικρατούσα κατάσταση στο αντιπροσωπευτικό μας συγκότημα.
Οι δυο σπουδαίες προσωπικότητες των ελληνικών “κουπιών” αναφέρονται τόσο στην απόφαση “ταφόπλακα” για την εθνική μας, η οποία αφορά την κατάργηση της ελαφριάς κατηγορίας από το ολυμπιακό πρόγραμμα, όσο και στην περαιτέρω προοπτική του ελληνικού κωπηλατικού στερεώματος. Παράλληλα, μοιράζονται τις σκέψεις τους και τις εμπειρίες τους από την πολυ σήμαντικη καριέρα τους.
«Μεγάλη τιμή για την Ελλάδα το Πανευρωπαϊκό»
Η Τόνια Σβάιερ ξεκινά κάνοντας μια ιδιαίτερη μνήνεια στη σημασία του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Κάτω των 23, το οποίο έλαβε χώρα τον Σεπτέμβριο στη γενέτειρα της: «Είναι μεγάλη τιμή για την πόλη των Ιωαννίνων, αλλά και για όλη την Ελλάδα το ότι διοργάνωσε το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ23. Σε αυτό έλαβαν μέρος αθλητές με σπουδαίες διακρίσεις στο ενεργητικό τους. Είδαμε μια εξαιρετική διοργάνωση, με τους κωπηλάτες μας να πραγματοποιούν φοβερές εμφανίσεις, έχοντας μεγαλύτερους ηλικιακά αντιπάλους. Η χώρα μας βγήκε τρίτη στον πίνακα των μεταλλίων. Αυτό αποτελεί δείγμα του ότι έχουμε ένα ελπιδοφόρο μέλλον».
” Μαζί με τα παιδιά της και ανερχόμενα αστέρια της κωπηλασίας Λεωνίδα(αριστερά) και Θανάση (δεξιά)“
Εν συνεχεία, η αθλήτρια η οποία έδειξε πρώτη τον δρόμο της “επιτυχίας” στο κουπί στις επόμενες γενιές τονίζει: «Κατ εμέ γίνεται πολύ καλή δουλειά στο προπονητικό κομμάτι της εθνικής. Ο Τζάνι Ποστιλιόνε είναι αρκετά καλός προπονητής, ξέρει τι κάνει. Όμως, θεωρώ ότι χρειάζεται να δοθεί περισσότερη βάση στην ιατρική περίθαλη, τη διατροφή, αλλά και τη φυσικοθεραπεία των αθλητών μας. Με άλλα λόγια πρέπει να στηριχτεί λίγο παραπάνω όλο το πακέτο το οποίο έχει πρωταγωνιστή τον αθλητή. Σε αυτό νομίζω ότι υστερούμε. Αν στηθεί μια οργάνωση για την κάλυψη των αθλητών σε όλους τους απαραίτητους τομείς πιστεύω ότι τίποτα δεν μας σταματάει».
«Εξαιρετικός αθλητής ο Ντούσκος»
Όσον αφορά τις δυνατότητες των ελληνικών πληρωμάτων η κα Σβάιερ επισημαίνει: «Εκτός από τα κορίτσια της δικώπου, τα οποία πήραν την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς του Τόκιο το 2020, την Χριστίνα Μπούρμπου και την Μαρία Κυρίδου, θεωρώ ότι σίγουρα θα την λάβει και ο σκιφίστας μας, ο Ντούσκος. Είναι εξαιρετικός αθλητής ο Στέφανος. Ήδη από τις μικρές ηλικιακά κατηγορίες είχε δείξει ότι έχει μεγάλο ταλέντο. Ένα ακόμη θετικό το οποίο διαθέτει είναι το πάθος γι’αυτό που κάνει. Αυτά τα δυο στοιχεία θεωρώ ότι είναι οι παράγοντες, μέσω των οποίων κατάφερε να φτάσει σε ιδαίτερα υψηλό αγωνιστικό επίπεδο».
” Ο Στέφανος Ντούσκος“
Συγχρόνως, η σπουδαία αθλήτρια θήγει την σταδιακή κατάργηση της ελαφριάς κατηγορίας, από το Ολυμπιακό πρόγραμμα: «Δυστυχώς, οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο θα είναι οι τελευταίοι στους οποίους θα υπάρξουν πληρώματα ελαφριάς κατηγορίας (διπλό σκιφ ανδρών και διπλό σκιφ γυναικών). Αυτό θα αποτελέσει μεγάλο μειονέκτημα για χώρες όπως η δική μας, στις οποίες ο σωματότυπος των αθλητών είναι ιδανικός γι’αυτή. Αυτό όμως δεν σημαίνει τίποτα. Δόξα τω Θεό, όπως προείπα έχουμε πολύ μεγάλα ταλέντα, γεγονός που αποδεικνύεται και από τα πληρώματα των εφήβων που έλαβαν μέρος στο Πανευρωπαϊκό των Ιωαννίνων».
«Δυστυχώς, οι επιτυχίες ξεχνιούνται εύκολα»
Παράλληλα, η Τόνια Σβάιερ συμπεραίνει: «Μπορεί ένας κωπηλάτης να μεταβεί από την ελαφριά στη βαριά κατηγορία, αλλά αν τα σωματικά του προσόντα δεν τον βοηθούν είναι δύσκολο. Παρ’ όλα αυτά βλέπουμε τα τελευταία χρόνια ότι τα νέα παιδιά αναπτύσονται αρκετά όσον αφορά στο σωματότυπο τους. Η αλήθεια είναι ότι αθλήματα όπως ο στίβος, το μπάσκετ και το βόλεϊ ελκύουν περισσότερους αθλητές. Αυτό συμβαίνει διότι όταν ένα παιδί είναι σε μικρή ηλικία το ενδιαφέρει να περιελαμβάνεται στο άθλημα του το παιχνίδι. Στην κωπηλασία καλώς ή κακώς πρέπει να κάνεις προπόνηση το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς και να κατέβεις σε αγώνες λίγες φορές. Αυτό αποτελεί ένα μειονέκτημα για την κωπηλασία. Επιπλέον, η δημοφιλία της εξαρτάται και κατά το πόσο θα προβληθεί. Όταν ένα παιδί ακούσει για τις επιτυχίες ενός αθλήματος θα του κάνει πιο εύκολα το “κλικ” ώστε να θελήσει να ασχοληθεί με αυτό. Δυστυχώς, -όμως- οι διακρίσεις ξεχνιούνται εύκολα».
” Η Τόνια Σβάιερ εν ώρα δράσης“
Η πρώτη Ελληνίδα κωπηλάτρια που συμμετείχε ποτέ σε Ολυμπιακούς Αγώνες, τον μεγαλύτερο αθλητικό θεσμό στον κόσμο, θυμάται: «Έχω συμμετάσχει σε τρεις Ολυμπιάδες, στη Σεούλ το 1988 (7η θέση), στη Βαρκελώνη το 1992 (7η θέση) και στην Ατλάντα το 1996 (15η θέση). Ξεκάθαρα, η αγαπημένη μου ήταν αυτή της Σεούλ, διότι τότε ήμουν 19 χρονών. Το να παίρνεις μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες τόσο μικρή είναι μια τρομερή εμπειρία. Σου προσφέρει μοναδικά συναισθήματα το γεγονός ότι συναγωνίζεσαι ανάμεσα στους κορυφαίους αθλητές του κόσμου», αναφέρει και τονίζει: «Εκείνη την εποχή συνυπήρξα στην εθνική και με τον Κώστα Κοντομανώλη. Τον πέτυχα στο τελείωμα της αθλητικής του καριέρας. Για την ακρίβεια ο Κώστας ήταν το πρότυπο όλων μας. Εκείνος ξεκίνησε τις μεγάλες ολυμπιακές διακρίσεις και όλοι οι άλλοι ακολουθήσαμε».
«Αγαπώ πολύ την κωπηλασία»
Αναφορικά με την πρώτη της επαφή με την κωπηλασία, η πρωτοπόρος του είδους αφηγείται: «Ξεκίνησα την καριέρα μου όταν ήμουν 14, από τον ΝΟΙ. Με είχε επιλέξει ο τότε ομοσπονδιακός προπονητής, ο Ιωάννης Συμπόνης, ώστε να ασχοληθώ με το άθλημα. Θεώρησε ότι πληρούσα τα κατάλληλα σωματικά προσόντα γι’αυτό. Ποτέ πιο πριν δεν είχα σκεφτεί να ασχολοηθώ με την κωπηλασία, γι’αυτό και δεν ξεκίνησα με την προοπτική ότι θα φτάσω τόσο ψηλά. Απλά σκέφτηκα να την δοκιμάσω και στη πορεία την αγάπησα».
Τέλος, ερωτηθείσα για τη καταγωγή της η Τόνια Σβάιερ εξηγεί: «Ο πατέρας μου είναι Γερμανός, αλλά εγώ γενήθηκα και μεγάλωσα στην Ελλάδα. Η μόνη φορά που βρέθηκα στη Γερμανία ήταν όταν προετοιμαζόμουν για την Ολυμπιάδα του 1996».
«Φαινόταν εξ αρχής η προπονητική αξία του Ποστιλιόνε»
Από την μεριά του, ο Βασίλης Πολύμερος κάνει λόγο για την πρώτη “εποχή” του Τζάνι Ποστιλιόνε στον προπονητικό θώκο της εθνικής: «Τον γνώριζα ήδη από διάφορες διεθνείς διοργανώσεις. Όταν έτρεχα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ (8η θέση μαζί με τον Παν. Μηλιώτη στο διπλό σκιφ ελ. βαρών) εκείνος προπονούσε τους Ιταλούς, Λεονάρντο Πετινάρι (Leonardo Pettinari) και Έλια Λουίνι (Elia Luini), οι οποίοι αναδείχθηκαν ασημένιοι Ολυμπιονίκες. Φαινόταν ότι ο Ποστιλιόνε έκανε σωστή δουλειά, καθώς στην επόμενη Ολυμπιάδα, αυτή της Αθήνας, τα ιταλικά πληρώματα πήραν τέσσερα μετάλλια. Εκείνη την περίοδο κατέκτησα μαζί με τον Νίκο Σκιαθίτη το χάλκινο μετάλλιο στο διπλό σκιφ ελ. βαρών. Όταν ήρθε στην εθνική ο Τζάνι (το 2005) ήμουν ήδη Ολυμπιονίκης, παρ΄όλα αυτά δεν επαναπαύτηκα σε αυτό. Είχα θέσει ως στόχο να φτάσω ακόμη πιο ψηλά. Επομένως, του είπα: “Είμαι στη διάθεση σου να συνεργαστούμε, ώστε να μπορέσω να κάνω κάτι ακόμη καλύτερο στο Πεκίνο”. Έτσι και έγινε. Δουλέψαμε με εντατικούς ρυθμούς μαζί με το τότε πλήρωμα μου, τον Δημήτρη Μούγιο, και καταφέραμε να πάρουμε το ασημένιο».
” Ο Ιταλός τεχνικός Τζάνι Ποστιλιόνε“
«Ο κάθε προπονητής δουλεύει με το δικό του σύστημα και τη δική του φιλοσοφία, όπως συνέβη φυσικά και με τον Ποστιλιόνε. Το βασικό είναι να υπάρχει η θέληση και από τον ίδιο τον προπονητή αλλά και από τον αθλητή του, ώστε να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Κανείς δεν γίνεται καλός ακολουθώντας τους κανόνες, επειδή είναι καλός ακολουθεί τους κανόνες. Ο προπονητής θέτει τις βάσεις, αλλά πρώτα απ’όλα πρέπει να υπάρχει συνεργασία με τον αθλητή. Αυτό θεωρώ ότι ήταν και το κλειδί της διάκρισης μου στο Πεκίνο», τονίζει.
«Χρειάζεται περισσότερη υπομονή και επιμονή»
Ύστερα, ο έφορος εθνικών ομάδων στην κατηγορία Ανδρών- Γυναικών,αλλά και στην Κάτω των 23 εκφράζει την εξής άποψη: «Υπάρχει πολύ προοπτική στην εθνική μας ομάδα. Σχετικά με αυτό, θεωρώ ότι τα βασικά στοιχεία για να επιτευχθή ο μεγάλος στόχος του κάθε αθλητή, είναι η υπομονή και η επιμονή.Τα μετάλλια έρχονται εύκολα στις μικρές ηλικιακά κατηγορίες και σε σύντομο χρονικό διάστημα, λόγω του ότι σε εμάς τους νοτιοευρωπαίους το καρδιοαναπευστικό σύστημα αναπτύσεται νωρίτερα. Δυστυχώς, ορισμένοι πιο νέοι αθλητές πιστεύουν ότι παίρνοντας ένα μετάλλιο στην κατηγορία των εφήβων ή την Κ23 χρονών μπορείς να φέρεις ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν είναι όμως τόσο απλό. Οι περισσότεροι αθλητές στο εξωτερικό οι οποίο κυνηγούν προκρίσεις για Ολυμπιακούς Αγώνες έχουν τουλάχιστον μια εφταετία δουλειάς στις πλάτες τους. Θεωρώ ότι χρειάζεται να δίνουν περισσότερη πίστωση χρόνου στους εαυτούς τους».
«Αποφασίστηκε η κατάργηση των βαρών σε πολλά αθλήματα»
” Παρακολουθώντας το πρόσφατο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα των Ιωαννίνων, μαζί με τη Χρύσα Μπισκιτζή“
Συν τοις άλλοις, ο προπονητής του ΕΝΟΑ κάνει ευρεία αναφορά και για το φλέγον θέμα της τελευταίας παρουσίας της ελαφριάς κατηγορίας στους Ολυμπιακούς του Τόκιο το 2020: «Η κατάργηση της ελαφριάς κατηγορίας από το Ολυμπιακό πρόγραμμα θα αποτελέσει μεγάλο πλήγμα για την Ελλάδα. Μην ξεχνάμε ότι οι μεγαλύτερες διακρίσεις μας έχουν έρθει σε αυτήν. Καλώς ή κακώς, είναι απόφαση της ΔΟΕ, η οποία αποσκοπεί στην κατάργηση των βαρών όχι μόνο στην κωπηλασία, αλλά και σε πολλά άλλα αθλήματα. Είμαστε το νούμερο ένα άθλημα σε μειώσεις του αριθμού των αθλητών, διότι αποτελούμε το δεύτερο μεγαλύτερο αριθμητικά μετά το στίβο στους Ολυμπιακούς. Από τότε που εμφανίστηκε το ενδεχόμενο της κατάργησης κινητοποιήθηκε η FISA ώστε να την αποτρέψει. Μάλιστα έγινε και μια ψηφοφορία, στην οποία δυστυχώς υπερίσχησε το όχι».
” Μαζί με τον Νίκο Σκιαθίτη στους Ολυμπιακούς της Αθήνας“
«Η κάθε χώρα θα έχει μόνο δυο αγωνίσματα διπλού σκιφ στην ελαφριά κατηγορία, οπότε από μόνο του γίνεται λίγο ιδιαίτερο το θέμα. Ενδεχομένως ορισμένες μικρές χώρες να μπορέσουν να βρουν δυο ελαφροβαρίστες και να γίνουν πιο ανταγωνιστικές», συμπληρώνει.
Αναφορικά με το ποιες είναι οι πιθανότητες για έναν «ελαφροβαρίστα» να συνεχίσει την κωπηλασία ως «βαρής», ο Β. Πολύμερος δηλώνει: «Πάνω απ’όλα το αν θα μπορέσει κάποιος να κάνει με αξιώσεις αυτή τη μετάβαση είναι θέμα θέλησης. Ορισμένα τρανταχτά παραδείγματα τα οποία το πέτυχαν αυτό είναι οι αδερφοί Γκουντούλα (Αποστόλης και Νίκος), ο Στέφανος Ντούσκος και η Κατερίνα Νικολαΐδου».
