Η Αννέτα Κυρίδου είναι πραγματικά διψασμένη για μεγάλες επιτυχίες και μέσα από τη συστηματική δουλειά της καταφέρνει να διακρίνεται, θέτοντας τον πήχυ ολοένα και ψηλότερα.
Λίγες ημέρες μετά την επιστροφή της από το Ντούισμπουργκ της Γερμανίας, όπου και πραγματοποιήθηκε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ23, η Αννέτα Κυρίδου μίλησε στο rowit.gr. Αγωνιζόμενη στο μονό σκιφ, η θεσσαλονικιά πρωταθλήτρια κατάφερε με την εκπληκτική της εμφάνιση να επιστρέψει με το χρυσό μετάλλιο στις αποσκευές της, υπερασπιζόμενη με αυτόν τον τρόπο τον τίτλο της -μετά και την περσινή της νίκη στα Γιάννενα.
” Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια κατά την βράβευση της στο περσυνό Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ23 των Ιωαννίνων”
Η αγωνιστική σεζόν -παρά τις δυσκολίες- ξεκίνησε και η Αννέτα δουλεύει ασταμάτητα για την επίτευξη των στόχων της. Η χρόνια ήταν ιδιαίτερη για όλους τους αθλητές, αφού χρειάστηκε για περίπου δύο μήνες να προπονηθούν μακριά από το νερό και τους συναθλητές τους, έγκλειστοι στο σπίτι τους.
Για την Αννέτα όμως η ιδιαιτερότητα της φετινής χρονιάς δεν εξαντλείται στις πρωτόγνωρες συνθήκες προετοιμασίας που επιβάλλει η υγειονομική κρίση, αλλά σχετίζεται και με ορισμένες ατυχείς επιλογές της ομοσπονδίας, οι οποίες την έφεραν αντιμέτωπη με κρίσιμες αποφάσεις.
Η Αννέτα με το τέλος της αγωνιστικής σεζόν για το 2019 έκρινε πως οι πιθανότητες Ολυμπιακής πρόκρισης στη βαριά κατηγορία είχαν περιοριστεί σημαντικά, με αποτέλεσμα σε συνεννόηση με τον Τζάνι Ποστιλιόνε, να δοκιμάσει την τύχη της στην ελαφριά κατηγορία σε ένα διπλό με την Καστοριανή, Ευαγγελία Αναστασιάδου. Το πλήρωμα αυτό έμοιαζε πολλά υποσχόμενο, έφερνε χρόνους κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικούς, δημιουργώντας έτσι προσδοκίες ακόμη και για ολυμπιακή διάκριση. Τα κορίτσια φάνταζαν άξιοι κληρονόμοι της ιστορίας που έγραψαν στο αγώνισμα αυτό η Αλεξάνδρα Τσιάβου με την Χριστίνα Γιαζιτζίδου. Η ομοσπονδία όμως είχε μάλλον άλλη άποψη· ουδέποτε στήριξε επί της ουσίας την προσπάθεια της Αννέτας, ουδέποτε αντιλήφθηκε την προοπτική αυτού του πληρώματος και στις δύσκολες στιγμές ήξερε μόνο να κουνήσει το δάχτυλο, προσπαθώντας να τιμωρήσει την Αννέτα για τον δίκαιο πλην επώδυνο για την ηγεσία της ομοσπονδίας αγώνα, που δίνει η μητέρα της για δημοκρατία, διαφάνεια, λογοδοσία και αξιοκρατία στο άθλημα.
” Η πολλά υποσχόμενη αθλήτρια του Ναυτικού Ομίλου Καστοριάς, Ευαγγελία Αναστασιάδου”
Η Αννέτα, ιδιαίτερα μετά τη λιποθυμία της, δέχθηκε πραγματικό πόλεμο, ώστε να εγκαταλείψει την ελαφριά κατηγορία. Έτσι η 22χρονη κωπηλάτρια συνειδητοποίησε ότι προκειμένου να εξασφαλίσει την υποστήριξη της διοίκησης, αλλά και του τεχνικού επιτελείου θα πρέπει να επιστρέψει στη βαριά κατηγορία, ώστε να είναι σε θέση να προετοιμαστεί απρόσκοπτα. Σήμερα η Αννέτα εργάζεται σκληρά, με στόχο την ολυμπιακή πρόκριση στο μονό σκιφ.
Η Αννέτα Κυρίδου μας μίλησε λοιπόν για όλα αυτά χωρίς περιστροφές, με κάθε λεπτομέρεια και ειλικρίνεια.
” Κυρίδου και Τσαμοπούλου στέφονται παγκόσμιες πρωταθλήτες Κ23 στη Σαρασότα των Η.Π.Α.”
Τι σε έκανε να εγκαταλείψεις την προσπάθεια στο βαρύ διπλό και πώς οδηγήθηκες στην απόφαση να δοκιμάσεις την ελαφριά κατηγορία;
Μου πέρασε από το μυαλό μετά την ατυχία της Δήμητρας (σσ. Τσαμοπούλου) και την απόφασή της να φύγει ξανά για τις ΗΠΑ σε συνδυασμό και με την επιλογή της Κατερίνας (σσ. Νικολαΐδου) να μη συνεχίσουμε μαζί στο διπλό. Η Κατερίνα ήταν άρρωστη κατά τις ημέρες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος· ωστόσο από πριν για προσωπικούς της λόγους είχε επιλέξει το σκιφ. Με τη Δήμητρα στοχεύσαμε αρχικά στο χρυσό στο Παγκόσμιο Κ23, στη Φλόριντα, το πετύχαμε και με δεδομένο ότι οι χρόνοι που φέρναμε ήταν πολύ δυνατοί, πολλές φορές καλύτεροι κι από αυτούς που είχαμε με την Κατερίνα, βάλαμε πλώρη για το Λιντς και την ολυμπιακή πρόκριση. Όταν λοιπόν έβγαλε τον τραυματισμό η Δήμητρα, η μόνη λύση ήταν να «επιστρατευθεί» η Άσπα (Χριστοδουλίδη), ώστε αφ’ ενός να μη χάσουμε τη συμμετοχή κι αφ’ ετέρου να ζήσει και εκείνη την εμπειρία μιας τόσο μεγάλης διοργάνωσης.
Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, τα έβαλα κάτω και συνειδητοποίησα ότι στο ελαφρύ διπλό, δεν θα είχα απλώς μεγαλύτερες πιθανότητες πρόκρισης, αλλά ενδεχομένως να ήμουν σε θέση να διεκδικήσω και μια ολυμπιακή διάκριση. Προφανώς μια τέτοια εξέλιξη, πέρα από εμένα, συνέφερε και την εθνική ομάδα. Στο παρελθόν είχε γίνει ξανά συζήτηση για την ελαφριά κατηγορία, έπειτα από πρόταση του κυρίου Τζάνι, τότε όμως δεν ένιωθα καθόλου έτοιμη και είχα αρνηθεί. Φέτος η απόφαση ήταν αποκλειστικά δική μου, με τι δική του συναίνεση πάντα.
” Η Αννέτα Κυρίδου μαζί με την Άσπα Χριστοδουλίδη στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Λιντς”
Πόσα κιλά έπρεπε να χάσεις και με ποιο τρόπο υποστηρίχθηκε η προσπάθειά σου από την ομοσπονδία;
Έπρεπε να χάσω 10 κιλά, δηλαδή να πέσω από τα 69 στα 59. Κάτω από 59 δεν θα μπορούσα να είμαι, επομένως η συναθλήτριά μου θα έπρεπε να ζυγίζει 55, προκειμένου να μην υπερβαίνουμε τον μέσο όρο των 57 κιλών του πληρώματος, όπως αυτός προβλέπεται από τους κανονισμούς της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Στην προσπάθειά μου αυτή, η στήριξη της ομοσπονδίας δεν ήταν η αναμενόμενη, ή μάλλον ήταν ανύπαρκτη. Με ανέλαβε ο διατροφολόγος του ομίλου μου, ενώ οικονομικά -όσον αφορά τις νέες διατροφικές μου ανάγκες- επιβαρύνθηκε η μητέρα μου, με την υποστήριξη πάντα των χορηγών μου. Η εθνική ομάδα, τεχνικό επιτελείο και διοίκηση, δεν φάνηκε ποτέ να αντιλαμβάνεται την προοπτική της προσπάθειάς μου. Η στάση της ομοσπονδίας ήταν εντελώς αναντίστοιχη με την εμπειρία που υπάρχει στην διαχείριση και την υποστήριξη αθλητών και αθλητριών της ελαφριάς κατηγορίας. Εν τω μεταξύ με κατηγόρησαν ότι ζήτω ειδική μεταχείριση. Δεν είναι ζήτημα ειδικής μεταχείρισης, είναι ζήτημα στοιχειώδους τεχνογνωσίας και υποστήριξης των αθλητών. Πώς θα μπορούσα να ακολουθώ την ίδια διατροφή με τους αθλητές της βαριάς κατηγορίας (με αλλαγές μόνο στην ποσότητα) ή ακόμα και με το πλήρωμά μου, την Ευαγγελία, η οποία είναι 1.60 και 57 κιλά, ενώ εγώ 1.80 και καλούμαι να χάσω 10 κιλά; Με δυσκολία ξεπέρασα τις αντιδράσεις τις ομοσπονδίας και κατάφερα να έχω το δικό μου φαγητό, πλήρως προσαρμοσμένο στις ανάγκες μου, μέσω μιας εταιρείας catering.
Μου φαίνεται αδιανόητο ότι η ομοσπονδία μας δεν έχει διατροφολόγο… Είναι πραγματικά ανησυχητικό.
Κι όμως, έτσι είναι!
Έναν γιατρό έχουμε, έναν ορθοπεδικό, ο οποίος μπορεί να είναι εξαιρετικός στην ειδικότητά του, ωστόσο δεν μπορεί να παρεμβαίνει στο έργο άλλων συναδέλφων του. Είναι λοιπόν αίτημα όλων των αθλητών να έχουμε διατροφολόγο μέσα στην εθνική ομάδα. Ιδιαίτερα, τώρα που ικανοποιήθηκε ένα άλλο πολύ σημαντικό μας αίτημα, η υποστήριξη της ομάδας από ψυχολόγο, είναι ευκαιρία να γίνει κι ένα ακόμα σημαντικό βήμα.
Πώς κατάφερες να μη λυγίσεις, μπροστά στα εμπόδια που διαρκώς συναντούσες; Ποιο ήταν το κίνητρο σου, αλλά και πώς διαχειρίστηκε ο κ.Ποστιλιόνε την επιμονή και την εργατικότητα που σε χαρακτηρίζει;
Παρά τις δυσκολίες και την προβληματική στάση της ομοσπονδίας, εγώ δεν έχανα το κουράγιο μου. Έβλεπα τα αποτελέσματα να έρχονται κι αυτό με γέμιζε αισιοδοξία. Με το πλήρωμά μου είχαμε πολύ καλή χημεία, δέσαμε γρήγορα και συνεργαστήκαμε με τον καλύτερο τρόπο. Σύμφωνα με τον κ. Ποστιλιόνε, στο χειμερινό πρόγραμμα με την Ευαγγελία φέρναμε τους ίδιους χρόνους με την Αλεξάνδρα (Τσιάβου) και τη Χριστίνα (Γιαζιτζίδου). Το κίνητρο μου ,πέρα από το μεγάλο όνειρο της ολυμπιακής πρόκρισης, ήταν και να διαψεύσω όσους δεν με πίστεψαν, να τους αποδείξω ότι μπορώ να τα καταφέρω. Η αμφισβήτηση ορισμένων με πείσμωνε παρά πολύ. Όσο έχανα τα κιλά υπήρχαν βέβαια και μέρες που δεν ήμουν καλά, που δυσκολευόμουν. Ο κ. Τζάνι όμως είχε συνειδητοποιήσει τη δυναμική του πληρώματός μας και πίστευε ότι έχουμε δυνατότητες να φτάσουμε πολύ ψηλά. Με το νέος έτος και την επιστροφή στο κοινόβιο, στις αρχές του Ιανουαρίου, ζύγιζα 62 κιλά. Τότε με τον κ. Τζάνι κάναμε πρώτη φορά αφυδάτωση με έντονη εφίδρωση στο εργόμετρο. Έχασα τρία κιλά και την επόμενη μέρα συνεχίσαμε με τεστ στη βάρκα. Το σώμα μου ανταποκρίθηκε πολύ καλά και καταλάβαμε ότι μπορούσα να το αντέξω. Η αφυδάτωση ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για να αγωνιστώ στα 59 κιλά, γνώριζαν -όμως- έπειτα από σωματομετρική αξιολόγηση που έγινε ότι ήταν αδύνατο να σταθεροποιηθώ σε αυτά τα κιλά. Ήταν δεδομένο δηλαδή ότι πριν από τις κούρσες θα χάνω τουλάχιστον ένα κιλό με αφυδάτωση.
Στην καραντίνα πώς τα πήγες; Όπως μας είπες, προβλήματα υπήρξαν ευθύς εξαρχής με την απόφασή σου να αγωνίζεσαι ως ελαφριά, παρ’ ολ’ αυτά με την επιστροφή σας στο Σχινιά η κατάσταση φάνηκε να επιδεινώνεται.
Η καραντίνα για εμένα ήταν η πιο δύσκολη φάση. Ο εγκλεισμός και η προπόνηση στο σπίτι δεν με βοήθησαν, δεν το διαχειρίστηκα σωστά κι έβαλα κιλά. Όταν επιστρέψαμε μετά από δύο μήνες στο Σχινιά, ο κ. Ποστιλιόνε με πίεσε αρκετά, ενώ πραγματικά χρειαζόμουν μια πίστωση χρόνου, ώστε να μπορέσω να επανέλθω σταδιακά στα κιλά μου και να είμαι σε καλή κατάσταση ενόψει των προκρίσεων και των αγώνων. Έφτασα έτσι πολύ καταπονημένη και ψυχολογικά πιεσμένη στις προκρίσεις.
Στις προκρίσεις παρά την πίεση που αισθανόσουν τα πηγές εξαιρετικά. Τι πήγε λάθος στη συνέχεια;
Πράγματι, οι προκρίσεις πήγαν πολύ καλά.
Σε αντίξοες συνθήκες, με υψηλή υγρασία και ζέστη, κατάφερα να τρέξω ως ελαφριά έπειτα από μια μεγάλη προσπάθεια με αφυδάτωση. Ήμουν η πιο γρήγορη και τις δυο ημέρες. Μετά το Σαββατοκύριακο των προκρίσεων, τη Δευτέρα, την πρώτη μέρα του νέου κοινοβίου, ήμουν εξαντλημένη. Το πρωί προπονήθηκα στη βάρκα, ανέβασα δέκατα και το απόγευμα μίλησα στον προπονητή μου και αποφασίσαμε να ξεκουραστώ. Το επόμενο πρωί έμαθα πως είχαμε τεστ, διχίλιαρα max στο εργόμετρο. Είπα στον κ. Ποστιλιόνε ότι δεν θα μπορέσω να αντεπεξέλθω, παρ’ ολ’ αυτά εκείνος θεώρησε ότι θα πρέπει να δούμε πως θα αντιδράσει ο οργανισμός μου, καθώς οι συνθήκες στους Ολυμπιακούς ή ακόμα και στο Ευρωπαϊκό δεν θα είναι διαφορετικές. Μόνο που ούτε σε ένα Ευρωπαϊκό ούτε πολλώ δε μάλλον στους Ολυμπιακούς πρόκειται να τρέξω 5 κούρσες μέσα σε δυο ημέρες. Άκουσα, παρ’ ολ’ αυτά, τον προπονητή μου κι έκανα το τεστ, με αποτέλεσμα να λιποθυμήσω. Νοσηλεύτηκα, γύρισα Θεσσαλονίκη και ξεκίνησα ξανά την προπόνησή μου.
Και πότε επέστρεψες στο Σχινιά;
Επικοινώνησα με τον κ. Τζάνι και μετά από μια εβδομάδα περίπου, επέστρεψα στο Σχινιά για τα time trials. Ήμουν τότε στα 60 κιλά και με αφυδάτωση θα έπεφτα στα 59, ώστε να αγωνιστώ ως ελαφριά. Ωστόσο, τόσο ο κ. Τζάνι όσο και η διοίκηση με προειδοποίησαν ότι αν δεν ζυγίζω πριν από τις κούρσες πάνω από 61 κιλά, δεν θα μου επιτρέψουν να συμμετάσχω. Εγώ προκειμένου να ζυγιστώ στα 61, έφτασα να ανέβω στη ζυγαριά φορώντας πολλά ρούχα. Μου πρότειναν τότε να μην τρέξω ελαφριά ούτε στο Πανελλήνιο και να προσπαθήσω πάλι από τον Αύγουστο. Δεν υπάρχει όμως εμπιστοσύνη, υπήρχαν από πίσω κι άλλες κοπέλες που διεκδικούσαν θέση στο ελαφρύ διπλό. Δεν θα μπορούσα να το ρισκάρω, θεώρησα ότι ήταν απλώς ένας έντεχνος τρόπος για να με απομακρύνουν οριστικά από την ελαφριά κατηγορία.
Μετά απ’ όλα αυτά τα προβλήματα πήρες την δύσκολη απόφαση να τραβήξεις ξανά στη βαριά κατηγορία… Δεν ένιωσες ότι ενδεχομένως δικαιώνεις όλους όσους σε πολέμησαν και ιδιαίτερα εκείνους που ισχυρίστηκαν ότι αν παρέμενες ελαφριά θα έθετες σε κίνδυνο την υγεία σου;
Μετά από τόση πίεση και τόσα εμπόδια στην προσπάθειά μου, αποφάσισα να εγκαταλείψω την ελαφριά κατηγορία, ώστε να μπορέσω να δουλέψω απερίσπαστη, μακριά από τις παρεμβάσεις της ομοσπονδίας. Δυστυχώς, όσο κι αν αξίζε αυτή η προσπάθεια, κάποιοι δεν αντιλήφθηκαν ποτέ την προοπτική της. Γι’ αυτό και τώρα στοχεύω στο βαρύ σκιφ. Και όχι, αυτήν την απόφαση δεν την πήρα φοβούμενη για την υγεία μου. Αν υπήρχε υποστήριξη, διάθεση για συνεργασία και διαφορετικές συνθήκες προετοιμασίας, σίγουρα θα ήμουν ακόμα ελαφριά.
” Η Αννέτα μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο σκιφ ελαφρών βαρών, στο 86ο Πανελλήνιο πρωτάθλημα”
Στο πανελλήνιο διέψευσες όλους τους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» με την διπλή νίκη που πέτυχες σε ελαφρύ και βαρύ σκιφ. Ποιες ήταν οι παράμετροι που λάβατε υπόψη με τους προπονητές σου, ώστε να ξεκινήσεις την προετοιμασία στο σκιφ;
Κατ’ αρχας στο σκιφ δουλεύω από τις αρχές Αυγούστου. Συζήτησα τόσο με τον προπονητή μου στον ΝΟΘ, τον κ. Γιάννη Χρυσόπουλο όσο και με το κ. Τζάνι Ποστιλιόνε και συνειδητοποίησα ότι θα μπορέσω να σταθώ και στη βαριά κατηγορία. Σίγουρα το επίπεδο είναι πολύ υψηλό, θα πρέπει να ανταγωνιστώ κορυφαίες αθλήτριες, αλλά δουλεύω πολύ σκληρά και απερίσπαστα.
” Η καταξιωμένη αθλήτρια κατά τη βράβευση της στη πρόσφατο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Γερμανίας”
Μίλησέ μας και για την εμπειρία του Ντούισμπουργκ…
Όσον αφορά το χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ23 του Ντούισμπουργκ, ήταν ένας στόχος που είχα θέσει πριν την αναχώρηση μου για τη Γερμανία. Ήταν ένα αποτέλεσμα που χρειαζόμουν, μετά από μια χρονιά γεμάτη με εμπόδια. Φυσικά “πατάω στη γη” και γνωρίζω πως το επίπεδο και ο ανταγωνισμός στο Ευρωπαϊκό των γυναικών δεν θα είναι ίδια, αλλά ένα μετάλλιο, πόσο μάλλον το χρυσό, ανταμείβει τους κόπους μου και μου δίνει δύναμη για το πρώτο μου -και τελευταίο πριν την πρόκριση- πολύ δυνατό τεστ στο Πόζναν (σσ. Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Α/Γ).
Επιμέλεια: Κώστας Κατσαρέας
