Σπουδαία διάκριση για τον γιαννιώτη πρωταθλητή Στέφανο Ντούσκο, καθώς η FISA τον ανακήρυξε ως το ανερχόμενο αστέρι της διεθνούς κωπηλασίας για τον Μάρτιο. Στο πλαίσιο αυτού, ο Έλληνας ολυμπιονίκης παραχώρησε συνέντευξη στην ιστοσελίδα της Παγκόσμια Ομοσπονδία Κωπηλασία. Ο άσσος του ΝΟΙ αναφέρεται τόσο στα πρώτα του βήματα στο χώρο, όσο και στις μελλοντικές του προσδοκίες. Μεταξύ άλλων, κάνει λόγο για τις ιδιαιτερότητες που έχει το αγώνισμα του σκιφ, καθώς και για την συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ξεκινήσω την κωπηλασία… έως ότου να το αποφασίσω στα 15 μου (μέχρι τότε ασχολιόμουν με τον στίβο), μέσω παρότρυνσης ενός προπονητή κωπηλασίας. Όταν μπήκα για πρώτη φορά στο γυμναστήριο άκουσα αθλητές να φωνάζουν από τον πόνο. Ένιωσα μεγάλη έκπληξη και έγινα πολύ επιφυλακτικός. Δεν είχα δει ποτέ κάτι παρόμοιο στη ζωή μου. Γιατί να θέλει κάποιος να κάνει κάτι τόσο απαιτητικό , τόσο σκληρό και τόσο επίπονο;
Κωπηλατώ ακόμη διότι… με την πάροδο του χρόνου το ερωτεύτηκα το άθλημα. Με εντυπωσιάζει ο τρόπος με τον οποίο δοκιμάζει την ικανότητα να υπομένεις τον έντονο πόνο και τους τραυματισμούς, προκειμένου να έρθουν οι επιτυχίες. Δε θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια που είχε γράψει και αναρτήσει ένας παλιός μου προπονητής στο τοίχο:
“Οι καλύτεροι κωπηλάτες είναι αυτοί που έχουν την καλύτερη φυσική κατάσταση από όλους τους αθλητές. Είναι δυνατοί σαν τους αρσιβαρίστες και ψηλοί σαν τους μπασκετμπολίστες. Έχουν την αντοχή δρομέων μεγάλων αποστάσεων και την εκρηκτικότητα των σπρίντερ. Έχουν τα πνευμόνια ενός ορειβάτη, τη καρδιά ενός λιονταριού και την αυτοσυγκέντρωση ενός παίκτη σκάκι”.
Αρχικά, κάθε φορά υπέφερα στην προπόνηση. Δεν το συνήθισα αλλά έμαθα να ζω με αυτό. Ασφαλώς, υπήρξαν φορές που θέλησα να τα παρατήσω. Τελικά, έμαθα ότι δεν υπάρχει ο εύκολος δρόμος, επομένως δεν άφησα τον πόνο να μπει εμπόδιο.
Συγκρίνοντας το σκιφ με ένα πλήρωμα… θα έλεγα ότι, το να αγωνίζεσαι σε πλήρωμα είναι ευκολότερο, αφού μπορείς να βοηθηθείς σωματικά και διανοητικά, ώστε να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό. Από την άλλη, το να είσαι μέλος ενός πληρώματος σε αγχώσει ιδιαίτερα την ώρα του αγώνα. Αγωνίζεσαι για το σύνολο και αυτό είναι ένα βάρος παραπάνω. Ως σκιφίστας, πιστεύω ότι είναι πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα, αφού αγωνίζεσαι μόνος σου. Αν κάτι πάει στραβά στον αγώνα η ευθύνη είναι δικιά σου, όπως κι αν πάει κάτι καλά . Τα οφέλη που έχω αποκομίσει από το να αγωνίζομαι μόνος μου είναι η υπομονή, αλλά και το ότι έμαθα να στηρίζομαι στα πόδια μου. Η σκληρή δουλειά παραμένει ίδια είτε αγωνίζεσαι στο σκιφ είτε είσαι μέλος ενός πληρώματος.
Οι αγώνες της κατηγορίας Ανδρών… έχουν πιο υψηλό επίπεδο δυσκολίας σε σχέση με αυτή της Κάτω των 23. Χρειάζεται να έχεις πολλά χρόνια προπόνησης στη πλάτη σου ώστε να είσαι ανταγωνιστικός, ειδικά εάν επιλέξεις το σκιφ. Εξάλλου και οι αντίπαλοι που θα έχεις θα είναι ιδιαίτερα δυνατοί με πολλά χρόνια προπόνησης και εμπειρίας.
Η ώρα της ημέρας που μου αρέσει να κωπηλατώ είναι… συνήθως το πρωί, ωστόσο, δεν υπάρχει συγκεκριμένη ώρα, καθώς εξαρτάται από την εποχή. Κατά τη γνώμη μου, η κατάλληλη στιγμή είναι όταν ανατέλλει ο ήλιος και υπάρχουν οι ιδανικές συνθήκες, δεν έχει ούτε πολύ κρύο ούτε πολύ ζέστη.
Είναι δύσκολο να επιλέξω την πιο ξεχωριστή μου κούρσα επειδή… είναι πολλές οι άξιες αναφοράς. Ωστόσο, αυτή που μου έρχεται κάθε φορά στο μυαλό μου είναι η αντίστοιχη του ημιτελικού των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο το 2016, όπου και συμμετείχα σε τετράκωπο ελ. βαρών. Ήμασταν πλήρωμα για μόλις μια εβδομάδα και γι’ αυτό δεν ήμασταν καλά προετοιμασμένοι. Επιπλέον, η βάρκα δεν ήταν δική μας, την είχαμε νοικιάσει. Επομένως, δεν την είχαμε δοκιμάσει πιο πριν. Η κατάσταση αυτή ήταν πρωτόγνωρη γι’ εμάς. Παρ’ όλα αυτά, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά καταφέραμε να φτάσουμε στον τελικό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο καθένας από εμάς ήταν πολύ καλά προπονημένος, καθώς και στο ότι δεν σταματήσαμε ποτέ να πιστεύουμε στα όνειρά μας. Αγωνιστήκαμε σκληρά με αστείρευτη θέληση και ψυχή, Έτσι λοιπόν, τα καταφέραμε.
Ο χώρος προπόνησης στον τόπο μου είναι…. η λίμνη των Ιωαννίνων (Παμβώτιδα). Είναι ένας φυσικός υγρότοπος, ο οποίος βρίσκεται σε υψόμετρο 470μ. και είναι περιτριγυρισμένος από βουνά και ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά εθνικά πάρκα. Στη μέση τη λίμνης βρίσκεται ένα κατοικημένο νησί.
Όταν κωπηλατεί κανείς κατά μήκος της λίμνης μπορεί να αγναντεύσει την πόλη, τα βουνά, αλλά και το ατελείωτο πράσινο. Συνήθως τα νερά είναι πολύ ήρεμα και ιδανικά για κωπηλασία. Η συγκεκριμένη εγκατάσταση ήταν το κέντρο κωπηλασίας των Εθνικών ομάδων για πολλά χρόνια. Τον Σεπτέμβριο του 2019 φιλοξένησε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ23.
Ο αγαπημένος μου υγρός στίβος για κωπηλασία είναι… η λίμνη Εγκμπελέτ της Γαλλίας. Πρόκειται για έναν τόπο εξαιρετικού φυσικού κάλλους. Το νερό έχει χρώμα τιρκουάζ, ενώ σπάνια πιάνουν άνεμοι. Κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό για έναν κωπηλατικό στίβο. Εκεί έλαβε χώρα το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2015, το οποίο είχε πολύ καλή οργάνωση. Οπότε έχω πολύ καλές αναμνήσεις.
Νομίζω ότι το κωπηλατικό μου όνειρο θα ήταν…. κάτι το οποίο θα το ήθελαν οι περισσότεροι αθλητές σε αυτό το επίπεδο και αναφέρομαι φυσικά σε ένα Ολυμπιακό μετάλλιο. Ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά είμαι αποφασισμένος να βάλω τα δυνατό μου, ώστε να το πετύχω.
Τα πράγματα που κάνω όταν δεν κωπηλατώ είναι…. να περνάω χρόνο με τους δικούς μου, δηλαδή με άτομα που φροντίζουν για μένα και είναι πάντα δίπλα μου, αλλά και με τον σκύλο μου. Μου αρέσει πολύ να ακούω μουσική και επίσης προσπαθώ να μάθω κιθάρα. Ένα ακόμη πράγμα το οποίο μου αρέσει και με το οποίο ασχολούμαι εδώ και χρόνια είναι το ψαροντούφεκο.
Για διασκέδαση… συνήθως περνάω αρκετό χρόνο με τους φίλους, μου παίζοντας ποδόσφαιρο, κάνοντας αναρρίχηση και παρακολουθώντας ταινίες και μηχανοκίνητο αθλητισμό. Συν τοις άλλοις, βγαίνουμε έξω.
