Μετά από ένα χρόνο αποχής από την προπονητική, έχοντας όμως ως παρακαταθήκη τις πολύτιμες εμπειρίες που αποκόμισε από την πορεία της στον Ναυτικό Όμιλο Ιωαννίνων, η Αγγελική Γκρέμου ετοιμάζεται για νέες προκλήσεις στην καριέρα της. Έχοντας κλείσει με επιτυχία τον κύκλο της πενταετίας που αποτελούσε μέλος του προπονητικού επιτελείου του συλλόγου της γενέτειρας της, ανέλαβε πλέον τα ηνία του Ναυτικού Ομίλου Κοζάνης “Ο Αλιάκμων”.
Σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, η δυο φορές χάλκινη παγκόσμια πρωταθλήτρια (το 1997 και το 2001) κάνει λόγο για το θετικό κλίμα που συνάντησε στο νέο της όμιλο, στη νεαρή και πολλά υποσχόμενη συνεργάτιδα της, καθώς και στους Κοζανίτες αθλητές που έχουν τα φόντα να διαπρέψουν στο χώρο του “κουπιού”.
«Μεγάλο σχολείο ο ΝΟΙ»
Σχετικά με τα πρώτα της βήματα στην προπονητική, η Αγγελική Γκρέμου διηγείται: «Το 2004 αποχώρησα από την ενεργό δράση για να κάνω οικογένεια, χωρίς ωστόσο να σταματήσω να αθλούμαι. Μετά αποφάσισα να ασχοληθώ με την προπονητική η οποία μου αρέσει πολύ. Η καριέρα μου σε αυτόν τον τομέα ξεκίνησε το 2016 από τον ΝΟΙ, στον οποίο βρισκόμουν αδιάλειπτα μέχρι και το 2021. Ο Ναυτικός Όμιλος Ιωαννίνων ήταν γι’ εμένα ένα μεγάλο σχολείο, από το οποίο πήρα εφόδια για τη συνέχεια. Είμασταν πέντε προπονητές και είχαμε στο δυναμικό μας 120 παιδιά. Όσες βάρκες και να είχε ο όμιλος δεν ήταν ποτέ αρκετές. Οπότε, ο βαθμός δυσκολίας στην οργάνωση της προπόνησης ήταν υψηλός. Ακόμη και στην εθνική που δούλεψα για ένα δίμηνο το καλοκαίρι μου φάνηκε ότι ήταν πιο εύκολη η δουλειά».
«Το περιβάλλον στην εθνική είναι πολύ προστατευμένο»
Όσον αφορά την προπονητική της θητεία της στη γαλανόλευκη, η κα Γκρέμου τονίζει: «Ήταν πολύ ωραία εμπειρία η εθνική ομάδα. Μάλιστα και η συνεργασία μου με τον Ποστιλιόνε ήταν πολύ καλή. Το περιβάλλον είναι πολύ προστατευμένο. Κάθε προπονητής είναι υπεύθυνος για τρία πληρώματα. Πέρα από το ότι δίνει τεχνικές συμβουλές στα παιδιά και ρυθμίζει τις βάρκες, όλα τα υπόλοιπα είναι υπό την ομπρέλα του Τζάνι. Βέβαια, το θετικό αυτής της μεθόδου είναι ότι δεν υπάρχει καμία ευθύνη, επομένως ο καθένας μπορεί να ενεργεί απελευθερωμένος από το άγχος».
«Πήγα και στο Παγκόσμιο των Εφήβων-Νεανίδων που διεξήχθη στο Βαρέζε της Ιταλίας και στο ευρωπαϊκό της κατηγορίας Κ23 που έγινε στο Χαζεβίνγκελ του Βελγίου. Στο Εφήβων-Νεανίδων αναδειχθήκαμε κορυφαία δύναμη στον κόσμο, κατακτώντας τρία χρυσά μετάλλια και ένα χάλκινο, τα περισσότερα από όλες τις χώρες που πήραν μέρος. Επιπλέον, στο ευρωπαϊκό των Κ23, πήραμε τρία χρυσά και ένα ασημένιο μετάλλιο. Έζησα ανεπανάληπτες εμπειρίες», και ολοκληρώνει.
«Καταπληκτικό το κλίμα στον Ναυτικό Όμιλο Κοζάνης»
Σε δεύτερο χρόνο, η πάλαι ποτέ πρωταθλήτρια του ΝΟΙ κάνει λόγο για την συνεργασία της με τον Ναυτικό Όμιλο Κοζάνης “Ο Αλιάκμων”: «Ο όμιλος βρισκόταν σε αναζήτηση προπονητή από το καλοκαίρι. Εμένα με ενημέρωσε και μου πρότεινε να αναλάβω αυτή τη θέση ο συνάδερφος μου από τα Γιάννενα και επικεφαλής προπονητής του ΝΟΙ, Τόλης Παλαιοπάνος. Μπορώ να πω ότι έχω μείνει πολύ ευχαριστημένη με τον όμιλο. Το κλίμα είναι καταπληκτικό», και προσθέτει: «Ωστόσο υπάρχει μια δυσκολία με την απόσταση και γι’ αυτό δεν έχω καθημερινή παρουσία εκεί. Πηγαίνω 16 φορές το μήνα. Ευτυχώς όμως, έχω μια συνεργάτιδα που αναλαμβάνει την προπόνηση όταν εγώ λείπω, την Αθανασία Μακρυγιάννη».
«Η Αθανασία διψάει μια μάθηση»
Ακολούθως, πλέκει το εγκώμιο της έτερης προπονήτριας του σωματείου, αναφέροντας τα εξής: «Η Αθανασία, η οποία κατάγεται κιόλας από την Κοζάνη, δεν έχει μεγάλη εμπειρία, παρόλο αυτά έχει δίψα για μάθηση. Είναι μια νέα κοπέλα η οποία μόλις πήρε το πτυχίο της. Ο σκοπός μου είναι να της μεταδώσω την τεχνογνωσία μου, για να μπορέσει σε κάποια χρόνια να αναλάβει μόνη της. Πιστεύω ότι ο προπονητής του κάθε ομίλου πρέπει να είναι ντόπιος, ούτως ώστε να μην έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι μπορεί μετά από δυο-τρία χρόνια να αποχωρήσει. Φυσικά, όταν εδραιώνεται σε έναν όμιλο για πολλά χρόνια έχει τη δυνατότητα να παράξει έργο».
«Τα αδέρφια Μακρυγιάννη έχουν μεγάλη παράδοση στη Κοζάνη»
Εν συνεχεία, η έμπειρη προπονήτρια κάνει λόγο για τους αθλητές του Ναυτικού Ομίλου οι οποίοι έχουν “λάμψει”: «Τα αδέρφια Μακρυγιάννη έχουν μεγάλη παράδοση στη Κοζάνη. Γονιδιακά είναι προικισμένα παιδιά, ψηλά και με καλή φυσική κατάσταση. Ο Γιώργος αυτή την περίοδο δεν κάνει ιδιαίτερα εντατική προπόνηση. Στοχεύει κυρίως στη συμμετοχή του στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Είναι πολύ καλός κωπηλάτης και θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται στην εθνική ομάδα. Όμως, σπουδάζει κτηνιατρική και γι’ αυτό δεν μπορεί να τα “παντρέψει” και τα δυο. Η Λεμονιά από την άλλη δεν σπουδάζει. Κάνει καθημερινά προπόνηση και έχει στόχο την εθνική ομάδα, όπως και ο Παναγιώτης ο αδερφός της, ο οποίος ηλικιακά ανήκει στη κατηγορία των παίδων. Είναι εξαιρετικό ταλέντο και γι’ αυτό πιστεύω ότι φέτος θα πάρει μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα των Εφήβων», και υπογραμμίζει: «Έχουμε δυο ακόμη σπουδαίους αθλητές, για τους οποίους επίσης θεωρώ ότι μπορούν να φτάσουν ψηλά. Πρόκειται για τα παιδιά της δικώπου, τον Γιώργο Χαρισίου και τον Δημήτρη Σταυριανίδη».
«Η Πολυφύτου μπορεί να εξελιχθεί σε προπονητικό κέντρο παγκόσμιας εμβέλειας»
Ερωτηθείσα για τις κωπηλατικές προοπτικές της τεχνητής λίμνης που κοσμεί τη Νεράιδα Κοζάνης, η Αγγελική Γκρέμου απαντά: «Η Πολυφύτου είναι μια καταπληκτική λίμνη, η οποία θεωρώ ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα προπονητικό κέντρο παγκόσμιας εμβέλειας. Έχει μεγάλη έκταση με το μήκος της να αγγίζει σχεδόν τα 30 χιλιόμετρα, ενώ υπάρχουν και απόνερα μέρη στα οποία μπορεί κάποιος να κάνει άνετα προπόνηση 1500 μ. Από την άλλη, θα ήταν δύσκολο να φιλοξενήσει μια διεθνής διοργάνωση, την στιγμή που υπάρχουν πιο προστατευμένες λίμνες στην Ελλάδα, όπως η Παμβώτιδα στα Ιωάννινα και η Ορεστιάδα στην Καστοριά».
«Η ΕΚΟΦΝΣ κάνει το καλύτερο δυνατό για την ανάπτυξη του αθλήματος»
Στη πορεία, κάνει λόγο για την στήριξη της ΕΚΟΦΝΣ προς τα σωματεία: «Η Ομοσπονδία προσπαθεί συνεχώς να κάνει το καλύτερο δυνατό για την ανάπτυξη του αθλήματος. Όπως είναι γνωστό, ο κωπηλατικός εξοπλισμός είναι πανάκριβος. Συνήθως, για να αποκτήσει ένας όμιλος μια βάρκα πρέπει ή να μπει σε κάποιο πρόγραμμα ή να λάβει μια δωρεά. Επομένως, κατά τη δική μου άποψη θα μπορούσε να μοιράσει στους ομίλους τον παλιό στόλο που έχει στα λεμβαρχεία της. Αυτή είναι μια τακτική που την ακολουθούσε τα προηγούμενα χρόνια. Βέβαια, παλιότερα οι σύλλογοι έπαιρναν επιδότηση για κάθε αθλητή που κατέβαζαν στο πανελλήνιο. Όπως και να ‘χει τότε ήταν άλλες οι εποχές» και προσθέτει: «Γενικά ο αθλητισμός έχει δεχθεί μεγάλο πλήγμα τα τελευταία χρόνια. Η πολιτεία δεν προσφέρει πλέον επιχορηγήσεις στους συλλόγους. Οπότε η ΕΚΟΦΝΣ είναι ο αμέσως επόμενος κρίκος που επηρεάζεται από την οικονομική κρίση. Δεν μπορώ να πω ότι δεν βοηθάει, κάνει ότι μπορεί, αλλά στο πλαίσιο του δυνατού».
«Να εξασφαλίζουν οι αθλητές την επαγγελματική τους αποκατάσταση»
Κατόπιν, η κα Γκρέμου θίγει το μελανό σημείο της ελληνικής κωπηλασίας: «Η κωπηλασία είναι ένα άθλημα στο οποίο τα παιδία μπορούν να αποδώσουν μετά τα 20 χρόνια. Στο εξωτερικό όλοι ξεκινάνε την κωπηλασία στο Πανεπιστήμιο, ενώ σε εμάς σταματάνε όταν περάσουν στο Πανεπιστήμιο. Εκεί όπου οι αθλητές μπορούν να δώσουν το κάτι παραπάνω, οι δικοί μας εγκαταλείπουν λόγω των οικονομικών δεδομένων. Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να δημιουργηθεί μια φόρμουλα, έτσι ώστε να εξασφαλίζουν από τη μια την επαγγελματική τους αποκατάσταση και από την άλλη να μπορούν να κάνουν την προπόνηση τους απερίσπαστοι».
«Στόχος να μπουν οι αθλητές μου στην εθνική»
Αναλογιζόμενη τις βλέψεις της για τα νέα της καθήκοντα στον μακεδονικό σύλλογο, επισημαίνει: «Ο κύριος στόχος που έχω θέσει για φέτος είναι να καταφέρουν οι τέσσερις αθλητές μου που προανέφερα (Λεμονιά και Παναγιώτης Μακρυγιάννη, Γιώργος Χαρισίου και Δημήτρης Σταυριανίδης) να μπουν στην εθνική ομάδα. Από εκεί και πέρα, ελπίζω να αυξήσω την αγωνιστική ομάδα των παίδων-κορασίδων και εφήβων-Νεανίδων. Δυστυχώς, υπάρχει ένα πρόβλημα σε αυτόν τον τομέα. Ο όμιλος απέχει από τον αστικό ιστό της Κοζάνης 20 χιλιόμετρα, από τα Σέρβια που είναι το χωριό που μας τροφοδοτεί κυρίως με αθλητές 10 και από το Βελβεντό 15. Επομένως, λόγω απόστασης είναι δύσκολο κάποιος γονέας να φέρει το παιδί του. Γι’ αυτό τον λόγω σκεφτόμαστε να βάλουμε κάποιο βανάκι που θα εξυπηρετεί τους αθλητές. Η ομάδα αυτή την στιγμή αποτελείται από 30 άτομα, ευελπιστώ φτάσουν τα 60. Πρώτα απ’ όλα, το βασικό είναι να προωθηθεί ο αθλητισμός. Από εκεί και πέρα, όμως, όσο πιο μεγάλη γκάμα έχεις τόσες περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν να ξεχωρίσουν κάποια ταλέντα, τα οποία μπορούν να μεταβούν στον πρωταθλητισμό».
«Η πρώτη μου συμμετοχή σε Ολυμπιακούς έχουν χαρακτεί στο μυαλό μου»
Τέλος, η άλλοτε σπουδαία κωπηλάτρια των “ελληνικών κουπιών”, με συμμετοχή σε δυο ολυμπιάδες, όπου αγωνίστηκε και στις δυο περιπτώσεις σε διπλό σκιφ με την Χρύσα Μπισκιτζή (11η θέση στο Σίδνεϊ και 15η στην Ατλάντα), αναφέρεται στη στιγμή της αθλητικής της καριέρας της που ξεχωρίζει: « Για κάθε αθλητή η συμμετοχή σε Ολυμπιακούς αγώνες είναι κάτι το διαφορετικό, το πρωτόγνωρο. Η στιγμή που έχει χαρακτεί στο μυαλό μου είναι οι πρώτοι μου Ολυμπιακοί, στην Ατλάντα, όπου ήμουν 19 χρονών. Όσο πιο μικρός είσαι τόσο πιο εξωπραγματικό φαντάζει το κατόρθωμα σου».